Pekińczyk to mała rasa psów, które na przełomie XX i XXI wieku była niezwykle popularna w Polsce. Niemal na każdym kroku można było spotkać pekińczyka, obecnie rasa ta już nie jest tak powszechna i wyparły ją inne malutkie psy do towarzystwa. Wciąż jednak pekińczyki mają swoich zagorzałych fanów. Poznaj bliżej te urocze psy.
Pochodzenie pekińczyka
Pekińczyki to jedne z najstarszych psów i wywodzą się z Chin. Kynolodzy zajmujący się historią ras są przekonani, że pekińczyk bardzo zbliżony do znanego nam dziś czworonoga narodził się już dwa tysiące lat przed naszą erą. Ówczesne psy w typie pekińczyka łączono z mitycznymi psami-lwami, które miały bronić Buddy. Tamte psy były jednak dużo większe od obecnych przedstawicieli rasy. Do dziś historia pekińczyka mocno związana jest z filozofią buddyjską.
Przez wieki psy podobne do pekińczyka zarezerwowane były dla członków rodziny cesarskiej i jej bliskich. Jak w przypadku wszystkich ras chińskich, także wobec pekińczyków obowiązywał zakaz wywożenia ich poza terytorium Chin. Z zakazem jednak w miarę radzili sobie kupcy, którzy starali się przewozić psy do Europy. Na większą skalę pekińczyk na kontynent europejski trafił dopiero w drugiej połowie XIX wieku po wygranej Brytyjczyków w wojnie opiumowej. Przywiezione wówczas pekińczyki zapoczątkowały hodowle w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych.
Za wielką miłośniczkę rasy uchodziła ostatnia cesarzowa Chin Tsu-Hi. Do dziś w Chinach rasa ta cieszy się szacunkiem i uznaniem. W Polsce zaś pekińczyki ostatni wielki bum zaliczyły na początku XXI wieku, kiedy to na każdym kroku można było spotkać psa tej rasy. Z czasem jednak pekińczyki zaczęły być stopniowo wypierane przez yorkshire teriery, maltańczyki i shih tzu.
Wygląd pekińczyka
Pekińczyk jest małym psem – dorosłe osobniki osiągają około 20 cm wzrostu w kłębie i ważą około 5 kg. Co ciekawe, w tej rasie to samice są nieco większe niż samce. Psy te mają mocną i zwartą budowę ciała, masywny kościec i skróconą szyję. Do tego dochodzi bardzo krótki, nieco spłaszczony pysk, delikatnie wyłupiaste oczy i lekki przodozgryz oraz uszy w kształcie serca. Te cechy sprawiają, że trudno byłoby pomylić pekińczyka z jakimkolwiek innym psem. Ponadto mają dość szeroką klatkę piersiową, nieco wydłużony tułów i wysoko osadzony i lekko zwinięty ogon.
Sierść i umaszczenie
Futro pekińczyka składa się z długiego i gęstego włosa okrywowego, który jest prosty i nieco szorstki. Dodatkowo pekińczyk ma bardzo obfity i miękki podszerstek. Na pyszczku włos jest najkrótszy, za to wokół niego rosną znacznie dłuższe włosy, które tworzą niejako lwią grzywę. Psy tej rasy wymagają często wyczesywania, ponieważ sierść może się plątać. W okresie linienia psy gubią mnóstwo sierści.
Wzorzec rasy dopuszcza praktycznie wszystkie umaszczenia pekińczyka (poza wątrobianym). Najbardziej poszukiwany jest pekińczyk czarny i płowy, a na wystawach mile widziane są czarne maski na pysku i czarne okulary wokół oczu.
Charakterystyczną cechą wyglądu pekińczyka jest spłaszczony pysk z lekkim przodozgryzem.
Pekińczyk – charakter i usposobienie
Pekińczyki często bywają ofiarami swojego wyglądu. Wiele osób bowiem traktuje je jak wyłącznie psy do towarzystwa i noszenia na rękach. A tak naprawdę to dość charakterne psy, które bywają uparte i krnąbrne. Pekińczyk jest inteligentny, dumny, niezależny i bardzo odważny. Mocno przywiązują się do człowieka i cenią sobie jego towarzystwo, nie przepadają za samotnością. Jednocześnie nie są wielkimi fanami pieszczot – tolerują je wyłącznie na własnych zasadach. Z całą pewnością nie są to pieski do przytulania. Są również bardzo wrażliwe i łatwo je skrzywdzić.
Zdecydowanie rasa ta nie należy do psów sportowców. Nie znaczy to jednak, że pekińczyki nie potrzebują ruchu. Psy te, jak wszystkie inne rasy, wymagają regularnych spacerów, by mogły w spokojnie poznawać otoczenie i pracować nosem. Nie wystarczą im króciutkie spacerki wokół bloku – wolą dłuższe spacery po lesie lub parku. Na pewno jednak wędrówki te nie mogą być zbyt długie i intensywne, ponieważ pekińczyki nie przepadają za bieganiem i wielogodzinnymi eskapadami.
Sporo osób zastanawia się, czy pekińczyki są agresywne. Pytanie bierze się stąd, że napotkane pekińczyki często ostro szczekają na przechodniów i pokazują zęby. Z natury pekińczyk nie jest agresywny, ale łatwo go skrzywdzić. Nieodpowiednie traktowanie czy brak mądrej socjalizacji sprawiają późniejsze problemy behawioralne i pokazywanie ząbków.
Dla kogo pekińczyk?
Wbrew pozorom pekińczyki nie należą do łatwych ras. Są dość niezależne i uparte oraz dość opornie idzie im nauka, ponieważ mają inne wizje na spędzanie czasu, niż wykonywanie komend. Mimo wszystko są niewielkich rozmiarów i znacznie łatwiej nad nimi zapanować, dlatego nie potrzebują doświadczonego opiekuna. Z całą pewnością jednak przyszły właściciel pekińczyka musi znać specyfikę rasy i rozumieć, że nie jest to piesek z pluszu, tylko pełnoprawny pies z krwi i kości, a do tego umiejący korzystać z zębów. Opiekun pekińczyka musi być więc odpowiedzialny, cierpliwy, łagodny i konsekwentny. Nie wolno pozwolić wejść pupilowi na głowę, bo potem trudno będzie oduczyć ich pewnych zachowań.
Pekińczyk zazwyczaj nie ma problemu z zostawianiem samemu w domu na kilka godzin, nie jest to jednak regułą. Trzeba też poświęcić psu czas na spacery, wspólną zabawę i odpoczynek oraz pielęgnację bujnej sierści. Z racji swoich niewielkich rozmiarów zaś świetnie sprawdzi się w bloku i nawet małym mieszkaniu.
Rasa ta nie jest wielkim wielbicielem małych dzieci, jednak są w stanie wspólnie koegzystować. Pekińczyk ceni sobie święty spokój, dlatego szalone harce czy zaczepki dzieci mogą go męczyć. Ponadto psy te są niewielkie i mogą ucierpieć w zabawie z dzieckiem. Zdarzają się jednak przypadki, gdy pekińczyk i dziecko tworzą wspaniałą i trwałą przyjaźń. Wszystko więc zależy od wychowania zarówno psa, jak i dziecka. Nigdy nie wolno zostawiać dziecka z psem bez opieki osoby dorosłej.
Wiele osób zapomina, że pod niewinnym wyglądem pekińczyka kryje się niezależny i uparty pies.
Zdrowie i długość życia pekińczyka
Pekińczyki uchodzą za psy długowieczne, a ich średnia długość życia wynosi 13-15 lat. W związku ze skróconą kufą u psów tych może rozwinąć się zespół brachycefaliczny, który objawia się m.in. problemami z oddychaniem i mniejszą tolerancją na wysiłek. Należy szczególną ostrożność zachować podczas upałów, ponieważ znacznie gorzej pekińczykom oddychać przy wysokich temperaturach. Ponadto grozi im udar cieplny. Warto też pielęgnować oczy pekińczyka, ponieważ dość często dochodzi do różnych stanów zapalnych i chorób oczu.
Pekińczyk szczeniak – cena i hodowla
Na przestrzeni lat w Polsce powstało mnóstwo hodowli pekińczyków, ale niestety nie wszystkie spełniały obowiązujące normy. Dlatego tak ważne jest skrupulatne sprawdzenie hodowli i wybranie wyłącznie tej, w której dba się o zdrowie i kondycję psychiczną psów. Z racji tego, że niektóre choroby pekińczyka mogą być dziedziczne, istotne, aby hodowca przeprowadzał stosowne badania i to zarówno rodziców, jak i szczeniaków. Dobrze też podpytać i samemu zaobserwować, czy rodzice maluchów są stabilne i spokojne.
Cena pekińczyka z rodowodem wynosi średnio 4000-5000 zł.