Shih tzu

Już od wielu lat w czubie listy najpopularniejszych ras w Polsce (i nie tylko) jest shih tzu. Te małe psy do towarzystwa o nietypowej urodzie szybko podbiły serca ludzi i nic dziwnego. Ich pogodne usposobienie jest wręcz zaraźliwe, a niewielkie rozmiary sprawiają, że nadają się nawet do małego mieszkania. Jak wszystkie jednak mają one swoje potrzeby i zdecydowanie nie jest to ozdoba na kanapę czy piesek dla dziecka. Poznaj bliżej tę ciekawą rasę.

Pochodzenie shih tzu

Nie do końca wiadomo dokładnie, kiedy narodziła się rasa. Z dużą dozą podobieństwa badacze początek rasy datują na XVII wiek. Shih tzu pochodzą z okolic Tybetu, a w języku chińskim ich nazwa oznacza lwi pies. Do powstania rasy wykorzystano psy lhasa apso i pekińczyki. Niemal od początku te malutkie psy towarzyszyły cesarzom Chin, a profesjonalna hodowla shih tzu rozpoczęła się za panowania cesarzowej Tzu Hsi.

Dopiero w 1938 roku powstał oficjalny wzorzec rasy, ale po objęciu władzy przez komunistów shih tzu usunięto z pałacowych pomieszczeń. Wciąż cieszyły się uwielbieniem, jednak stały się znacznie rzadziej spotykane. Chińczycy nie pozwalali na wywóz psów do innych krajów, mimo to pojawiały się one w Europie przewożone ukradkiem przez kupców. W Polsce rasa zaś zawitała dopiero w latach 80. XX wieku. Błyskawicznie zyskała ogromną popularność, która zresztą trwa do dziś. To jedne z najpowszechniej spotykanych psów do towarzystwa i nie ma chyba osoby, która nigdy nie widziała ich na żywo

Wygląd rasy

Shih tzu to psy o niewielkich rozmiarach – dorosłe osobniki osiągają od 20 do 27 cm wzrostu w kłębie i ważą od 4 do 8 kg. Mają krzepką budowę ciała i choć sprawiają wrażenie psów kruchych, to są całkiem nieźle umięśnione. Ich głowa jest okrągła, a sierść na głowie układa się w charakterystyczną chryzantemę. Według wzorca rasa ta ma lekki przodozgryz lub zgryz cęgowy. Oczy są okrągłe i dość duże, a uszy długie i zwisające. Ogon jest wysoko osadzony i mocno owłosiony.

Mimo małego wzrostu shih tzu poruszają się dziarsko, wręcz arogancko i sprawiają wrażenie psów zawsze gotowych do zaczepki. Wynika to jednak ze specyficznej budowy, a nie faktycznych zamiarów robienia rozróby.

Sierść i umaszczenie

Futro składa się z gęstego, długiego, prostego bądź lekko falującego włosa okrywowego oraz podszerstka. Sierść shih tzu stale rośnie, dlatego konieczne jest regularnie strzyżenie u groomera. Przede wszystkim włos nie może nachodzić psu na oczy i przeszkadzać w poruszaniu. Z tego też powodu ludzie zaczęli upinać psu włosy na czubku głowy w charakterystyczną kiteczkę. Choć niektórzy mogą się z tego śmiać, to zdecydowanie lepiej upiąć sierść, niż pozwalać na podrażnianie oczu. Ponadto shih tzu wymaga częstego czesania, by nie doszło do plątania i kudłacenia się sierści.

Wzorzec dopuszcza wszystkie umaszczenia sierści, a najpopularniejsze są barwy białe z elementami innych kolorów. Istnieje również shih tzu czarny i brązowy, ale są znacznie rzadsze.

Czworonogi tej rasy są niewielkie, ale dość krępe.

Shih tzu – charakter i usposobienie

Przedstawiciele rasy uchodzą za psy spokojne, niekonfliktowe i przyjaźnie nastawione do człowieka. Przywiązują się do swojego opiekuna i cenią sobie wspólnie spędzany czas, ale nie potrzebują podążać za nim krok w kroku. Cechuje je inteligencja, spora niezależność i upór, dlatego nie zawsze wykonują polecenia właściciela. Warto więc od małego uczyć się przydatnych komend, by wspólne życie było łatwiejsze. Shih tzu – jako pies do towarzystwa – nie ma w sobie instynktu łowieckiego, nie ma tendencji do ucieczek czy pogoni za innymi zwierzętami. Dobrze prowadzony i socjalizowany nie ma problemów w kontaktach z innymi psami. Problem pojawia się wówczas, gdy człowiek nie zadba o mądre kontakty socjalne i wtedy pies na widok innych czworonogów mocno szczeka i ciągnie. Da się to przepracować, ale potrzeba dużo cierpliwości i zrozumienia psiej komunikacji.

Malutkie shih tzu nie zostały stworzone do tego, by całymi dniami leżeć na kanapie i być noszone na rękach. To psy, które również mają swoje psie potrzeby, takie jak spacery i swobodna eksploracja. Choć nie są wulkanami energii, to potrzebują sporo ruchu i aktywności. Nie wystarczą im króciutkie spacery wokół bloku. Wymagają spacerów po lesie, by mogły oddawać się ulubionym czynnościom – czy to węszeniu, czy kopaniu. Warto też spróbować spożytkować ich inteligencję i zaproponować naukę sztuczek czy nosework.

Dla kogo shih tzu?

Shih tzu nie jest rasą wymagającą i nadaje się dla każdego, nawet dla osoby całkowicie początkującej. Psy nie sprawdzą się wyłącznie ouosób, które szukają pieska tylko do noszenia na rękach, ale takie osoby nie powinny mieć żadnego psa. Shih tzu są łagodne, opanowane i na ogół zrównoważone. Chętnie współpracują z opiekunem i spędzają wspólnie czas, ale nie potrzebują stałej uwagi. Zazwyczaj dobrze znoszą samotność przez kilka godzin i nie mają problemów separacyjnych, ale też trzeba mieć świadomość, że każdy pies jest inny.

Shih tzu wprawdzie nie są sportowcami i nie zbyt interesuje je bieganie, to jednak wciąż potrzebują długich spacerów. Trzeba się więc liczyć z tym, że bez względu na pogodę swoje trzeba będzie się nachodzić. Z racji tego, że czasem rasa ta lubi przypominać o swojej niezależności i uporze, opiekun musi być cierpliwy i konsekwentny. Nie można pozwolić wejść psu na głowę i nabierać się na słodkie oczka, ponieważ nie skończy się to dobrze.

Malutkie rozmiary i spokojny temperament sprawiają, że czworonogi te świetnie odnajdą się nawet w niewielkim mieszkaniu w bloku. Nie zajmują dużo miejsca, a do tego nie są zbyt szczekliwe i nie ma w nich nic ze stróża. Nie powinny więc szczekać na każdy ruch na klatce. Ale pamiętajmy – wiele zależy też od tego, w jaki sposób wychowamy psa. Shih tzu z niespełnionymi potrzebami i znudzony, może stać się bardziej problematyczny, hałaśliwy i krnąbrny.

Stabilne emocjonalnie shih tzu dobrze dogaduje się z dziećmi. Uważajmy jednak, by dziecko nie zrobiło krzywdy malutkiemu psu, a sam pies nie poirytował się i nie skubnął malucha. Wszystkie kontakty dziecka z psem muszą odbywać się pod okiem osoby dorosłej.

Rasa ta – tak jak i pozostałe psy – nie nadaje się wyłącznie na kanapę i potrzebuje też sporo ruchu.

Zdrowie i długość życia rasy

Shih tzu uchodzą raczej za całkiem zdrową i długowieczną rasę. Ich średnia długość życia wynosi 10-16 lat, choć zdarzają się przypadki nawet i 20 lat. U psów tej rasy często pojawia się nadwaga. Wynika to z winy właścicieli, którzy nieodpowiednio karmią pupila i nie zapewniają mu właściwej dawki ruchu, myśląc, że to pies na kanapę.

Do innych dolegliwości shih tzu należą:

• choroby oczu,
• zwężenie nozdrzy,
• alergie,
• choroby zębów (zwłaszcza kamień nazębny),
• zwyrodnienia stawów,
• zwichnięcie rzepek,
• wypadanie dysku.

Zwłaszcza należy przyjrzeć się kondycji oczu, ponieważ z racji swojej budowy narażone są na urazy mechaniczne. Trzeba też pilnować, by sierść nie nachodziła na oczy i nie podrażniała ich. Dość często u rasy pojawia się kłopot z nadmiernym łzawieniem wynikającym ze zwężenia kanalików łzowych. Objawia się to przede wszystkim brązowymi naciekami pod oczami.

Shih tzu szczeniak – cena i hodowla

Bardzo ważne jest, by szczeniaka shih tzu kupić wyłącznie z renomowanej hodowli, która przeprowadza wszystkie istotne badania. Dzięki temu mamy pewność, że rodzice nie przekazali w genach żadnej poważnej choroby. To również ważne, by wiedzieć, że rodzice są stabilnymi i zrównoważonymi psami, bez skłonności do agresji, reaktywności czy nadmiernej lękliwości.

Cena shih tzu z rodowodem wynosi średnio od 2500 do 4000 zł.