Pembroke welsh corgi, potocznie nazywane po prostu corgi, to rasa psów, która rozpoznawalność zyskała przede wszystkim ze względu na uwielbienie do nich królowej Elżbiety II. Te małe i pocieszne pieski nie są jednak zbyt popularne w Polsce i raczej rzadko można je spotkać na osiedlach. Poznaj więc lepiej te psy na krótkich łapach.
Pochodzenie corgi
Pembroke welsh corgi pochodzą z Walii, a dokładnie z miejscowości Pembroke, co zresztą sugeruje sama nazwa. Słowo corgi zaś oznacza karła. Początkowo psy tej rasy wykorzystywano głównie do zaganiania bydła i koni. Choć może się to wydawać dziwne ze względu na malutkie rozmiary corgi, to jednak wyróżniały się one wytrzymałością i skutecznością w działaniu. W pilnowaniu zwierząt niski wzrost okazywał się być atutem, ponieważ psy mogły unikać kopnięć owiec i koni. Corgi, poza działalnością pasterską, wykazywały się również jako stróże strzegący mienia. Były bowiem bardzo czujne i szybko ostrzegały przed pojawieniem się intruza. Z czasem psy coraz rzadziej zaciągano do pracy, a coraz częściej traktowano jako psy do towarzystwa.
Psy królowej Elżbiety
Tak naprawdę rasa zyskała na znaczeniu dopiero w XX wieku, kiedy to pokochała je rodzina królewska. Te psy na krótkich łapach zyskały względy najpierw Królowej Matki – Elżbiety I, a potem panującej do niedawna jej córki. To właśnie królowa Elżbieta II otaczała się stale kilkoma przedstawicielami tej rasy i rozsławiła ją na cały świat. Z tego też powodu rasę cenią bardzo Brytyjczycy i do dziś – nawet po śmierci Elżbiety II – rasa ta określana jest jako corgi psiak królowej.
Wygląd psów z Walii
Walijski corgi pembroke ma krępą sylwetkę oraz mocne i krótkie łapy. To najbardziej charakterystyczna cecha wyglądu tych psów. Głowa psa jest dość duża w stosunku do reszty ciała. Również duże są proste i zaokrąglone na końcach uszy. Corgi mają szeroką klatkę piersiową i prosty grzbiet. To bardzo niskie psy – dorosłe osobniki osiągają od 25 do 30 cm wzrostu w kłębie. Ich waga jest jednak już całkiem spora jak na taki wzrost i ważą one od 9 do 12 kg.
Sierść i umaszczenie
Welsh corgi pembroke posiada prosty i średniej długości włos okrywowy oraz bardzo obfity podszerstek. Na całym ciele sierść jest twarda, półdługa i prosta, natomiast ogon jest bujnie owłosiony i przypomina lisią kitę. Co ciekawe, przez długi czas corgi funkcjonował jako pies bez ogona, ponieważ przycinano mu ogon. W wielu krajach (w tym w Polsce) obowiązuje już zakaz przycinania ogona, dlatego obecnie corgi posiadają piękne lisie ogony przypominające sztuczne futro. Z racji dużej ilości gęstego podszerstka psy tej rasy wymagają regularnego wyczesywania.
Wzorzec rasy dopuszcza różne umaszczenia: jednolicie rudą, śniadą, płową i czarną podpalaną. Zdecydowanie najczęściej występuje corgi rudy i płowy.
Charakterystyczny wygląd corgi i jego krótkie łapki.
Pembroke welsh corgi – charakter i usposobienie
Rasa ta wyróżnia się wesołym temperamentem i przyjaznym nastawieniem do człowieka. Są otwarte na kontakty z ludźmi i szybko nawiązują z nimi więź. Nie wykazują agresji, są bardzo łagodne i opanowane, a do tego ufne. Cechuje je także wysoka inteligencja i chęć do współpracy z opiekunem. Raczej łatwo przychodzi mu nauka nowych komend i sztuczek. Jednak pozostawiony sam sobie lub nadmiernie rozpuszczony corgi może zacząć pokazywać różki, chodzić własnymi drogami i próbować postawić na swoim.
Corgi wbrew swojemu niepozornemu wyglądowi są bardzo energiczne i wszędzie ich pełno. Potrzebują sporo ruchu, długich spacerów, a czasem także zaangażowania w psie sporty. Ważne jednak, by mogły robić to wszystko z ukochanym człowiekiem i wzmacniać wspólną więź. Nie zapominajmy, że kiedyś psy te pełniły rolę stróżów stada i przyzwyczajone były do długiej pracy. Dlatego nie wolno traktować corgiego jako psa kanapowca, tylko zapewnić mu odpowiednie aktywności.
Tak zwane psy królowej Elżbiety są bardzo ciekawe świata, czujne i nie lubią nudy. Jeśli pozostawimy je same sobie, to mogą zacząć demolować mieszkanie czy szukać sobie innych destrukcyjnych rozrywek. Wobec swoich opiekunów są bardzo oddane i lojalne, lubią spędzać wspólnie czas. Mają czasem tendencję do stróżowania, a wtedy mogą stać się nadmiernie szczekliwe. Weźmy to pod uwagę, jeśli koło naszego domu kręci się dużo osób, ponieważ każdy hałas z klatki może pobudzać psa i aktywować go do szczekania. A to niekoniecznie spotka się z aprobatą ze strony sąsiadów.
Pembroke welsh corgi to bardzo aktywne i pełne energii psy.
Dla kogo welsh corgi?
Pembroke welsh corgi nie jest wybitnie wymagający i z powodzeniem odnajdzie się niemal w każdym domu. Niech jednak nikogo nie zwiedzie ich niski wzrost i wygląd niewiniątka, ponieważ są to psy bardzo aktywne, sprawne, zwinne i pełne energii. Trzeba im zapewnić sporo ruchu – i to zarówno długich spacerów, jak i zabaw węchowych. Psy te lubią się uczyć, zatem warto popracować z nimi nad nauką komend i sztuczek. Przy okazji ułatwi to wspólne życie.
Opiekun corgiego nie musi być doświadczony, ale ważne, by potrafił spełnić psie potrzeby. Do tego powinien być cierpliwy, wyrozumiały, ale też konsekwentny i nie dać sobie wejść na głowę. Małe rozmiary rasy sprawiają, że pies z powodzeniem może mieszkać nawet na małym metrażu. Weźmy jednak pod rozwagę, że corgi bywają hałaśliwe i szczekliwe. Zazwyczaj psy tej rasy nie mają tendencji do zaburzeń separacyjnych i dobrze radzą sobie przez kilka godzin same w domu. Tylko pamiętajmy, że w dużej mierze zależy to od tego, jak wychowamy psa. Ze względu na budowę anatomiczną corgi nie powinny chodzić po schodach i trzeba to wziąć uwagę przy wyborze psa.
Zazwyczaj corgi dobrze dogaduje się z dziećmi i nie ma przeciwwskazań, by pies ten trafił do rodziny z maluchami. Czworonogi te na ogół są cierpliwe i łagodne, chętnie też uczestniczą w zabawach z dziećmi. Uważajmy jednak, bo czasem nadmiernie pobudzony corgi może boleśnie podszczypywać dziecko. Każdy kontakt dziecka z psem powinien odbywać się pod nadzorem rodzica lub innej dorosłej osoby.
Te wspaniałe psy potrafią dogadać się z każdym.
Zdrowie i długość życia rasy
Pembroke welsh corgi jest rasą zdrową, wytrzymałą i długowieczną. Średnia długość życia corgi wynosi 12-15 lat. Największym zagrożeniem dla tych niskopodwoziowych czworonogów jest wypadanie dysków międzykręgowych. Wynika to ze specyficznej budowy ciała psa, dlatego najlepiej ograniczyć psu wchodzenie po schodach i schodzenie z nich. Nie wolno też przesadzać ze zbyt intensywnym ruchem i skokami (np. frisbee). Owszem, corgi są aktywne i potrzebują dużo aktywności, ale niech nie będą to szalone harce, które mogą skończyć się poważnym urazem kręgosłupa. Lepiej również, by psy nie wskakiwały na wysoką kanapę. Świetną alternatywą może być legowisko dla psa.
Do innych chorób zdarzających się u tej rasy należy postępujący zanik siatkówki, który jest schorzeniem genetycznym. Uwaga także na skłonność rasy do nadwagi. Absolutnie nie wolno przekarmiać psów i doprowadzić do nadmiernych kilogramów. Nie dość, że szkodzi to organom, to stanowi dodatkowe obciążenie dla kręgosłupa.
Szczeniak corgi – cena i hodowla
Niektóre choroby rasy są dziedziczone, dlatego tak ważne, by szczeniaka kupować wyłącznie w renomowanej hodowli, gdzie rozmnaża się tylko przebadane i zdrowie osobniki. Odpowiedzialny hodowca weryfikuje też zdrowie szczeniąt. Dzięki temu przyszły właściciel wie, że jego maluch nie jest tykającą bombą, która za chwilę zacznie chorować. Warto też podpytać doświadczonego hodowcę, jak prawidłowo dbać o zdrowie psa, jak go karmić, by nie doprowadzić do nadwagi i jak rozpocząć socjalizację.
Corgi z rodowodem kosztuje średnio od 6000 do 9000 zł.