Mops

Mops to niewielki pies, który uwielbiany jest na całym świecie. Na popularność mopsa wpływa przede wszystkim jego malutki rozmiar, spokojny temperament oraz oryginalna uroda. Zanim jednak ktokolwiek zdecyduje się na mopsa, lepiej dobrze poznać specyfikę rasy, ponieważ ma ona swoje problemy i specjalne potrzeby.

Pochodzenie rasy

Mops jest jedną ze starszych ras psów – jedna ze znanych hipotez zakłada, że mopsy wędrowały po świecie wraz z kupcami po Jedwabnym Szlaku. Za ojczyznę mopsa uznaje się Chiny, gdzie hodowano te małe psy wyłącznie jako towarzyszy członków rodów królewskich. Co ciekawe, przez to, że mopsy były zarezerwowane tylko dla wyższych sfer, to o ich istnieniu przez długi czas nie wiedzieli nawet „zwykli” mieszkańcy Chin.

Po tym, jak kupcy zaczęli wozić ze sobą mopsy, szybko skradły one serca ludzi na całym świecie. W mopsach szczególnie rozkochali się Brytyjczycy. To właśnie w Wielkiej Brytanii powstał współczesny wzorzec rasy. Dużo do rozwoju hodowli mopsów wniosła również Holandia. Obecnie mopsy są jedną z chętniej wybieranych ras psów do towarzystwa.

Moda na rasę jednak jak zwykle nie przyniosła pozytywnych efektów. Coraz większe skracanie kufy, by uzyskać jeszcze bardziej wyjątkowy wygląd, wywołało ogromne problemy tych psów z oddychaniem. Bardzo często mopsy muszą przechodzić operacje ratujące życie, a wszystko przez dążenie do chorego wzorca rasy. Dość wspomnieć, że niektóre kraje już zakazały hodowli mopsów. Jednym z tych krajów jest… Holandia.

Popularność mopsów widoczna jest również w szeroko pojętej popkulturze i modzie. Mops Frank wystąpił w znanym filmie Faceci w czerni, a to tylko kropla w morzu, ponieważ rasa ta bardzo często gości w telewizji. Ponadto ubrania z mopsem i wszelkie gadżety z mopsem rozchodzą się jak świeże bułeczki. W wielu miejscach trwa prawdziwa mopsomania.

Wygląd rasy

Mops to niewielki pies o krępym i muskularnym ciele. Jego głowa jest okrągła, a pysk charakterystycznie skrócony i spłaszczony. Nos jest krótki, uszy średniej długości i zwisające, a oczy okrągłe, wyraziste i nieco wyłupiaste. Mopsy na czole mają mocno zaznaczone zmarszczki (fałdy). Ich nozdrza niestety często bywają zwężone, co utrudnia potem oddychanie. Do cech typowych dla rasy należy także przodozgryz z szeroką żuchwą i ustawionymi w linii prostej siekaczami.

Ciało mopsa jest zwarte, krótkie i dobrze zbudowane, a ogon skręcony i trzymany blisko biodra. Dorosłe samce osiągają średnio od 30 do 36 cm w kłębie przy wadze od 6 do 8 kg. Wprawdzie mopsy wydają się pulchne, to jednak nie wolno dopuścić do nadwagi. Mops powinien być szczupły.

Charakterystyczny wygląd mopsa.

Sierść i umaszczenie

Włosie mopsa jest krótkie, miękkie i gładkie, natomiast podszerstek jest dość skromny. Przez to mopsy średnio radzą sobie podczas mrozów i nie nadają się do spędzania długich godzin na dworze. Za to pielęgnacja sierści nie jest skomplikowana – wystarczy systematycznie przeczesać futro, by było one mięciutkie i zdrowo lśniące.

Dopuszczalne umaszczenia mopsa to: brzoskwiniowe, płowe, szare i czarne. Obowiązkowa jest pręga na grzbiecie od potylicy do ogona i maska na pysku. Najpopularniejszy zdecydowanie jest mopsik brzoskwiniowy z czarną maską. Wiele osób jednak ten kolor umaszczenia określają jako biszkoptowy.

Mniej popularny jest mops czarny.

Mops – charakter i usposobienie

Mopsy uchodzą za psy o sympatycznym i pogodnym usposobieniu. Są bardzo zrównoważone i spokojne, choć sporo w nich energii. Mimo opinii psów kanapowców, to mops tak naprawdę lubi ruch i jest pełen życia. Chętnie śmiga na długie spacery po lesie, gdzie może do woli skupić się na eksplorowaniu otoczenia i pracy nosem. Ze względu na swoje ograniczenie zdrowotne jednak mopsy nie nadają się na wyczynowych sportowców, nie powinny uprawiać biegania czy intensywnych skoków. Oczywiście krótka przebieżka z opiekunem przy sprzyjającej temperaturze to nic złego, ale ogólnie psy te powinny mieć wprowadzone spokojne aktywności.

Mops jest psem bystrym i chętnym do współpracy z człowiekiem, dlatego świetnie radzi sobie podczas nauki sztuczek i komend. Nauka jednak musi być przyjemna i urozmaicona, by pies szybko się nie znudził i nie zmęczył. Rasa ta jest również bardzo opiekuńcza i czuła wobec ukochanego opiekuna, bardzo mocno się przywiązuje. Przez to nie przepada za samotnością, choć całkiem nieźle sobie radzi w takich sytuacjach, ponieważ szybko dopasowuje się do nowych sytuacji. Mopsiki są towarzyskie i pozytywnie nastawione do większości ludzi, ale na swojego ulubionego opiekuna zazwyczaj wybierają tylko jedną osobę.

Wiele osób określa mopsy jako psy niekłopotliwe. A to dlatego, że na ogół psy te nie niszczą w domu, nie szczekają dużo, nie wyrywają się do innych psów i są zrównoważone. Mówimy oczywiście o mopsach odpowiednio wychowywanych i traktowanych. Pamiętajmy bowiem, że każdy pies – również mops – pozostawiony sam sobie i nierozumiany, może zacząć stwarzać problemy.

Dla kogo mops?

Mopsik nadaje się na pierwszego psa dla osoby niedoświadczonej. Jego niewielkie rozmiary oraz stonowanych charakter sprawiają, że powinna poradzić sobie z nim nawet osoba, która wcześniej nie miała za wiele pojęcia o psach. Pod warunkiem oczywiście, że będzie chciała zgłębiać wiedzę i uczyć się razem ze swoim mopsem. Rasa ta wprawdzie lubi ruch i bardzo go potrzebuje, ale jednocześnie nie należy do psich sportowców, których nie sposób zmęczyć. Spacery po lesie powinny w zupełności wystarczyć mopsikowi. Za to na pewno spacery nie powinny ograniczyć się wyłącznie do krótkich przechadzek wokół bloku. Wywoła to nie tylko frustrację u mopsa, ale i groźną nadwagę.

Z całą pewnością mopsy nie są leniwe i dlatego też ich opiekunowie nie mogą tacy być. Mopsikowi należy poświęcić sporo czasu. Potrzebuje on osoby chętnej do wspólnego spędzania czasu, ale też cierpliwej, opanowanej i konsekwentnej. Uważać należy na to, by za bardzo nie rozpuścić mopsa, ponieważ gdy wejdzie nam na głowę, zaczną się problemy.

Rasa ta nie jest wymagająca pod względem lokalowym i świetnie odnajdzie się nawet w małym mieszkaniu. Nie może za to mieszkać na dworze, ze względu na delikatne zdrowie i skąpy podszerstek. Osoba decydująca się na mopsa musi zaś liczyć się z dużym wydatkami. Niestety, rasa sporo choruje, a wady wynikające ze specyficznej budowy wymagają często kosztownych operacji. Warto więc zawczasu pomyśleć o tym, czy będzie nas stać na utrzymanie mopsa i w zdrowiu, i w chorobie.

Mopsy na ogół dobrze dogadują się z dziećmi, są wobec nich łagodne i wyrozumiałe. Nie zostawiajmy jednak małych dzieci samych z psem – każdy kontakt powinien odbywać się pod okiem osoby dorosłej.

Choć mopsy lubią wylegiwać się na kanapie, to potrzebują także sporo ruchu.

Zdrowie i długość życia

Niestety mopsy nie cieszą się najlepszym zdrowiem, a ich średnia długość życia wynosi 12-15 lat. Mops należy do psów ras brachycefalicznych, które wyróżniają się skróconym i spłaszczonym pyskiem, wadami zgryzu, zwężonymi nozdrzami, przerośniętym podniebieniem miękkim lub przerośniętym językiem. Tak zwany syndrom brachycefaliczny (BAS) powoduje u psa takie dolegliwości, jak: chrapanie, charczenie, kłopoty z oddychaniem, krztuszenie się, niedotlenienie, stany zapalne dróg oddechowych czy też niechęć do wysiłku fizycznego. Psy te mają wielkie trudności z codziennym funkcjonowaniem i prawidłowym złapaniem oddechu, przez co stają się smutne, apatyczne i ospałe.

Syndrom BAS sprawia także, że mopsy są bardziej narażone na udar cieplny. Skuteczną metodą leczenia jest operacja. Wady wynikające z dążenia wielu hodowcy do coraz bardziej spłaszczonych pysków wywołują coraz więcej kontrowersji. Właśnie z powodu cierpienia, na jakie narażane są mopsy, niektóre kraje wprowadzają zakaz hodowli mopsów czy buldogów francuskich.

Do innych dolegliwości, jakie przytrafiają się mopsom, należą:

• choroby oczu,
• kamień nazębny,
• dysplazja stawów biodrowych (zwłaszcza przy psach z nadwagą),
• zaburzenia wzrostu,
• wnętrostwo u samców,
• zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.

Przy pielęgnacji mopsów warto też zadbać o fałdy na pyszczku i regularnie je przecierać, ponieważ mogą się tam rozwijać stany zapalne skóry.

Mops szczeniak – cena i hodowla

Mopsy wiele chorób dziedziczą w genach, dlatego bardzo istotne jest, by wybrać doświadczoną i sprawdzoną hodowlę. Zweryfikujmy koniecznie, czy psy są tam badane pod kątem wad genetycznych. Wprawdzie nawet najlepsza hodowla nie zawsze uchroni mopsa przed chorobami, ale przynajmniej da gwarancję, że nasz szczeniak nie będzie na wstępie obarczony wadami genetycznymi. Ponadto dobry hodowca dba o mądrą socjalizację maluchów od chwili narodzin, przez co są one lepiej przygotowane do startu w życie.

Cena szczeniaka mopsa z rodowodem waha się od 5000 do 7000 zł.