Bernardyn to bez wątpienia jedna z bardziej rozpoznawalnych ras psów na świecie. Te wielkie psy swoją popularność zawdzięczają przede wszystkim filmowej roli w hitowym filmie familijnym Beethoven. Bernardyny zyskały więc sławę oddanych i wiernych psów rodzinnych, które za swoimi opiekunami wskoczą w ogień i obronią przed każdym zagrożeniem. Czy rzeczywiście obraz wyłaniający się na podstawie filmu ma dużo wspólnego z prawdą? Jakie tak naprawdę są bernardyny?
Pochodzenie rasy
Należące do rodziny molosów bernardyny pochodzą z Alp Szwajcarskich, a swoją nazwę zawdzięczają Wielkiej Przełęczy Świętego Bernardyna. Od samego powstania rasy psy pomagały tam w akcjach ratunkowych w trudnym górskim terenie. Na wspomnianej przełęczy do dziś funkcjonuje Zakon Świętego Bernarda, w którym już od wieków korzysta się z pomocy bernardynów. Są one bowiem bardzo odporne na niekorzystne warunki atmosferyczne, odważne i chętne do współpracy z człowiekiem. Nie dość więc, że ratowały ludzkie życie, to jeszcze broniły mnichów jak najlepsi stróże.
Mnisi mieli zawsze ten sam sposób działania – kiedy dostawiali informację, że w górach ktoś potrzebuje pomocy, to wysyłali najpierw cztery psy. Po odnalezieniu rannego jeden bernardyn wracał po pomoc do zakonu, a pozostałe trzy ogrzewały ofiarę swoimi ciałami. Jak przekonują wszystkie zapiski z zakonu, psy tej rasy nie były poddawane żadnemu szkoleniu. Miały one same wiedzieć dokładnie, co robić w niebezpiecznej sytuacji.
Wygląd rasy
Bez wątpienia bernardyny należą do jednych z największych psów na świecie. Konkurować mogą z nimi pewnie tylko nowofundlandy. Bernardyny swoją postawą przypominają z daleka niedźwiedzia. I nie ma w tym wiele przesady, ponieważ dorosłe osobniki osiągają od 65 do 90 cm wzrostu w kłębie i ważą od 55 do 100 kg. Jak widać więc są naprawdę wielkie i utrzymanie takiego psa na smyczy stanowi nie lada wyzwanie.
Psy tej rasy mają masywną i silnie zbudowaną sylwetkę, ich głowa jest szeroka i duża, zaś kufa lekko skrócona. Z całą pewnością natomiast bernardyny nie noszą małej beczki na szyi. Taki obraz bernardyna bardzo często można spotkać w książkach, filmach i internecie. Nie ma to jednak nic wspólnego z prawdą, nawet psy pracujące w Alpach Szwajcarskich nie noszą nic takiego na szyi.
Bernardyn to bez wątpienia jeden z największych psów na świecie.
Sierść i umaszczenie
Wyróżnia się dwie odmiany bernardyna – bernardyn krótkowłosy oraz znacznie bardziej popularny bernardyn długowłosy. W obu przypadkach psy mają bujną i gęstą dwuwarstwową sierść, składającą się z krótkiego lub długiego włosa okrywowego i pokaźnego podszerstka. Bernardyn najdłuższą sierść ma na ogonie i tylnych łapach, gdzie tworzą mu się portki. Przednie łapy pokrywają tzw. pióra, a na głowie sierść jest najkrótsza i wyjątkowo miękka.
W okresie zmiany sierści bernardyn wymaga intensywnego wyczesywania, ponieważ jego włosie jest dosłownie wszędzie. W pozostałe dni w roku wystarczy regularnie przeczesywać futro bernardyna, by było lśniące i niesplątane.
Wzorzec rasy dopuszcza biało-rude umaszczenie bernardyna. Rude odcienie mogą się mocno od siebie różnić – od bardzo jasnego po wątrobiane. Umiejscowienie plam jest zmienne, ale bardzo istotne jest, by białe znaczenia znajdowały się na kufie, karku, przedpiersiu, łapach i na końcu ogona.
Bernardyn – charakter i usposobienie
Bernardyny to psy o łagodnym i przyjaznym charakterze. Cechuje je cierpliwość, lojalność i oddanie swoimi opiekunom. Uchodzą za psy o stoickim i bardzo zrównoważonym temperamencie, dzięki czemu dobrze sprawdzają się jako psy rodzinne. Wyrozumiale podchodzą do dzieci i są do nich pozytywnie nastawione. Bernardyn porusza się ze spokojem i elegancją, nie ma u niego szaleńczych zrywów i harców. Mimo to potrzebują dużo ruchu i nie dla nich ciągłe wylegiwanie się na kanapie i krótkie spacery wokół bloku.
Bernardyn jest bardzo czujnym stróżem i pilnuje dostępu do swojej rodziny. Raczej jednak nie jest agresywny wobec obcych i nawet nie musi być – już samym swym wyglądem odstrasza wszelkich intruzów. Psy tej rasy uwielbiają spędzać czas blisko swojego opiekuna, nie najlepiej znoszą samotność i długie godziny w izolacji. Są także niezwykle opiekuńcze i troskliwe.
Dla kogo bernardyn?
Ze względu na swoją łagodność i spokojny charakter bernardyny nie są szczególnie wymagające i nie potrzebują bardzo doświadczonego opiekuna. Pamiętajmy jednak, że każdy, nawet najłagodniejszy pies, pozostawiony sam sobie lub niewłaściwie traktowany, może zacząć wykazywać problemy behawioralne. Bernardyn potrzebuje zatem właściciela cierpliwego, konsekwentnego oraz opanowanego.
Większym problemem w przypadku tej rasy jest jej wielkość i siła. Nawet dorosłemu i dobrze zbudowanemu mężczyźnie może być czasem ciężko utrzymać bernardyna na smyczy. Dlatego też nie każdy powinien decydować się na tę rasę. Także dlatego tak istotna jest nauka przywołania i odpowiednia socjalizacja z innymi zwierzętami już od pierwszych chwil bernardyna w naszym domu. Dzięki temu pies nie będzie wyrywał się na spacerach do innych psów i ludzi.
Wielkie rozmiary oraz bardzo gęste futro sprawiają, że bernardyn często bywa wybierany na psa stróżującego do ogrodu. I rzeczywiście rasa ta odnajdzie się mieszkając na zewnętrz, ale należy mu jednocześnie zapewnić codzienne spacery i dużo kontaktu z człowiekiem. Bernardyny nie nadają się do życia z dala od ludzi. Niekoniecznie zaś bernardyn będzie dobrze czuł się w ciasnym mieszkanku czy kawalerce. Brak jakiejkolwiek przestrzeni może mocno utrudniać wspólne życie – zwłaszcza, gdy nasz molos położy się na środku korytarza.
Dobrze wychowany bernardyn ze spełnionymi potrzebami będzie doskonałym przyjacielem całej rodziny. Mimo wielkości bernardyny świetnie dogadują się z dziećmi i są wobec nich bardzo łagodne i delikatne. Ale weźmy pod uwagę, że niechcący mogą przewrócić dziecko lub uderzyć łapą. Uderzenie od kilkudziesięciokilogramowego olbrzyma będzie z pewnością bolesne. Zawsze też wszelkie kontakty dziecka i psa powinny odbywać się pod nadzorem dorosłych.
Aktywność fizyczna bernardyna
Wiele osób postrzega bernardyny jako psy leniwe i ospałe, jednak nic bardziej mylnego. Owszem, bernardyn nie będzie mistrzem agility i biegania, ale bardzo chętnie będzie spacerował długimi godzinami. To w końcu psy pracującego, które w trudnych warunkach wysokogórskich potrafią działać na najwyższych obrotach przez długie godziny.
Wbrew pozorom bernardyny bardzo lubią ruch.
Zdrowie i długość życia
Bernardyn należy do ras wytrzymałych i raczej zdrowych, jednak jak wszystkie rasy olbrzymie nie jest długowieczny. Ich długość życia wynosi średnio 10 lat. Do najczęstszych problemów zdrowotnych bernardynów należą choroby układu ruchu, a więc dysplazja stawów biodrowych i łokciowych i spondyloza. Rozmiary bernardyna predysponują go również do skrętu żołądka. Zdarza się także, że bernardyny cierpią na przeróżne choroby oczy, takie jak entropium lub ektropium.
Bernardyn szczeniak – cena i hodowla
Jeśli decydujemy się na zakup szczeniaka bernardyna, koniecznie poszukajmy sprawdzonej i doświadczonej hodowli rasy. Tylko w takich miejscach psy są badane przed rozmnażaniem, a i narodzone maluchy są badane pod kątem wielu chorób. Mamy również pewność, że rodzice szczeniaka są zrównoważeni i łagodni, tak jak zakłada wzorzec rasy. A do tego dochodzi mądra i przemyślana socjalizacja szczeniąt, która potem ułatwia życie zarówno im, jak i nowym właścicielom.
Cena bernardyna z rodowodem waha się od 2500 do 4500 zł.