Łajka zachodniosyberyjska to rasa, o której przez długi czas większość osób nawet nie słyszała. Dopiero od niedawana łajki stają się coraz popularniejsze, na co wpływa coraz większa fascynacja ludzi psami podobnymi do wilków. Tak więc rośnie zainteresowanie wilczakami czechosłowackimi czy wolfdogami. Łajka z pewnością jest psem pięknym o wyjątkowym charakterze, ale zanim zdecydujemy się na tę rasę, lepiej dokładnie poznać najpierw jej potrzeby.
Pochodzenie łajki
Łajka – jak sama nazwa wskazuje – wywodzi się z Rosji, a konkretnie z Syberii. Samo słowo łajka pochodzi zaś od rosyjskiego łajać, czyli szczekać. Przez długi czas na Syberii spotkać można było wiele odmian łajki i psów podobnych do łajki, dopiero z czasem zaczęto skupiać się na hodowli. Łajka zachodniosyberyjska była wykorzystywana przede wszystkim do polowań na różne gatunki zwierząt, w tym na łosie, niedźwiedzie i lisy. Musiały więc wyróżniać się wielką odwagą, wytrwałością i siłą. Potrafiły doskonale tropić zwierzynę. Łajki pilnowały również hodowli bydła i koni oraz wyróżniały się jako czujni i nieustępliwi stróże.
Wytrzymałość łajki powodowała również, że służyły także do ciągnięcia sań po mroźnej i śnieżnej Syberii. Dopiero w drugiej połowie XX wieku łajka zachodniosyberyjska zaczęła jawić się jako pies towarzyszący. Upodobały sobie tę rasę głównie osoby wysportowane i zachwycone wilczym wyglądem łajki. Do Polski pierwsze łajki zachodniosyberyjskie przywędrowały w latach 70. XX wieku.
Myląca dla niektórych bywa nazwa rasy, ponieważ większość określenie to kojarzy z pierwszym psem w kosmosie o imieniu Łajka. Ta biedna suczka jednak była mieszańcem szpica i husky.
Wygląd łajki zachodniosyberyjskiej
Łajka zachodniosyberyjska to duży pies, który osiąga od 50 do 60 cm wzrostu w kłębie i waży od 18 do 25 kg. Są to psy wysokie, ale dość smukłe. Ich sylwetka jest krzepka, wysportowana, umięśniona i proporcjonalnie zbudowana. Uszy łajki są wyraźnie trójkątne i lekko zaokrąglone na końcach, oczy zaś owalne i ciemne. Łajki mają wyraźny stop i dobrze rozwiniętą kufę. Kończyny są mocne, muskularne, a ogon wysoko osadzony i noszony zakrzywiony nad grzbietem w formie koła lub pierścienia.
Sierść i umaszczenie łajki
Futro łajki jest dwuwarstwowe i składa się z prostego, grubego i twardego włosa okrywowego oraz gęstego podszerstka. Obfity podszerstek miał za zadanie chronić psy te przed srogimi mrozami i śniegami Syberii. Z tego też powodu łajki doskonale radzą sobie zwłaszcza zimą i trudno zagonić je do domu. Tak duża ilość podszerstka powoduje, że łajka gubi mnóstwo sierści i trzeba ją regularnie wyczesywać. Zwłaszcza w okresie linienia sierść łajki jest dosłownie wszędzie.
Dopuszczalne umaszczenia łajki zachodniosyberyjskiej to: białe, kremowe, rude, szare, wilczaste, łaciate, srokate i tzw. pieprz i sól (równomiernie srebrzysto-szare). Najbardziej pożądane są oczywiście łajki zbliżone wyglądem do wilka.
Łajka zachodniosyberyjska – charakter i usposobienie
Łajki należą do psów bardzo niezależnych, samodzielnych i nieufnych. Nie tak łatwo przekonać do siebie łajkę, ale jak już to nastąpi, to jest bardzo lojalna i oddana człowiekowi. Swojego ukochanego opiekuna będzie także bronić i nie dopuszczać do niego obcych. Łajka zachodniosyberyjska jest wyjątkowo inteligentna, ale również uparta i dość opornie idzie jej nauka komend. Do współpracy łajkę najskuteczniej namówić dzięki silnej relacji, a nie przy użyciu smaczków. Zdecydowanie jednak psy tej pierwotnej rasy wolą same podejmować decyzje, niż słuchać poleceń.
Łajka zachodniosyberyjska należy do psów bardzo aktywnych i wymagających sporo aktywności. Są niezwykle wytrzymałe, silne i odporne nawet na trudne warunki atmosferyczne, więc nie straszne im spacery w mrozie. Łajki potrzebują codziennych długich spacerów, aby mogły eksplorować otoczenie i popracować nosem. Trzeba pamiętać jednak, że łajka ma mocno wzmocniony instynkt łowiecki, dlatego nie wolno puszczać jej luzem bez wypracowania bezbłędnego przywołania. Można pracować z łajką przy pomocy zabawek udających zwierzynę – jak np. szarpaki ze sztucznego futra, ale uważajmy, by nie pobudzać dodatkowo psa.
Poza instynktem łowieckim łajka zachodniosyberyjska ma także silny instynkt terytorialny. Poza dużą dozą nieufności jest również niezwykle czujna i błyskawicznie reaguje na potencjalne zagrożenie. Pozostawiona sama sobie łajka szybko może zacząć stwarzać poważne problemy behawioralne, niszczyć w domu, rzucać się do psów i obcych ludzi, a nawet wykazywać niepokojące zachowania w kierunku opiekuna. Natomiast odpowiednio traktowana i mająca spełnione swoje potrzeby łajka jest cudownym psim przyjacielem, z którym nie sposób się nudzić.
Łajki, podobnie jak inne psy w typie pierwotnym, są bardzo aktywne.
Dla kogo łajka?
Łajka zachodniosyberyjska to rasa wymagająca i nie nadaje się dla każdego. Z całą pewnością nie jest to dobry kandydat na pierwszego psa oraz dla osoby niedoświadczonej. Łajki bowiem są bardzo niezależne, samodzielne i lubiące stawiać na swoim, potrzebują więc opiekuna, który rozumie ich potrzeby i specyfikę. Opiekun łajki powinien być nie tylko bardzo cierpliwy i wyrozumiały, ale także konsekwentny. Nie można pozwolić, by łajka weszła człowiekowi na głowę, ale absolutnie nie wolno też stosować żadnych metod awersyjnych. Przy wrażliwych, a jednocześnie silnych łajkach może skończyć się to bardzo źle.
Rasa ta potrzebuje również opiekuna bardzo aktywnego, któremu nie przeszkadza kilkustopniowy mróz czy plucha. Łajki w każdej pogodzie mają ochotę na wysiłek fizyczny i nie wolno tego zaniedbać. Znudzona i sfrustrowana łajka zachodniosyberyjska to przepis na katastrofę. Z tego też powodu psy te nie powinny mieszkać wyłącznie na dworze. Owszem, warunki fizyczne pozwalają psu przetrwać ujemne temperatury, a instynkt terytorialny i wybitna czujność predysponują łajkę do bycia stróżem, to jednak przebywanie stale w samotności i bez urozmaicenia, nie skończy się dobrze. Taki pies może stać się agresywny lub najzwyczajniej w świecie próbować uciekać. A dla przedstawiciela psów pierwotnych ucieczka nie będzie stanowiła problemu.
Z racji tego, że łajka jest bardzo czujna i wrażliwa na każdy ruch i hałas, może nie najlepiej radzić sobie w mieszkaniu, gdzie pod drzwiami lub oknami ktoś stale się kręci. Szczekanie doprowadzi do szału sąsiadów, a pies wpadnie w problemy behawioralne wynikające choćby z braku snu.
Czy łajka nadaje się do dzieci?
Z założenia łajka zachodniosyberyjska nie nadaje się do dzieci. Jest bowiem niezależna i ceni sobie swoje granice, które dzieci niestety często przekraczają. Ponadto pies ten ma silny instynkt łowiecki, może więc zacząć gonić raczkujące czy biegające dziecko. Swoja siłą zaś może niechcący zrobić maluchowi krzywdę nawet w niewinnej zabawie. Jednak łajka ze spełnionymi wszystkimi potrzebami i mająca odpowiedzialnych opiekunów, może dogadać się z dzieckiem, a nawet stworzyć trwałą przyjaźń. Ale nigdy nie wolno zostawiać psa z dzieckiem bez nadzoru osoby dorosłej.
Zdrowie i długość życia łajki
Łajka zachodniosyberyjska – tak jak inne psy pierwotne – cieszy się bardzo dobrym zdrowiem, a ich średnia długość życia wynosi 15 lat. Z dolegliwości, które mogą występować u tej rasy, warto wymienić dysplazję stawów biodrowych. Z racji swojej wielkości i zamiłowania do aktywności należy również uważać na skręt żołądka.
Łajka zachodniosyberyjska szczeniak – cena i hodowla
Przed zakupem szczeniaka łajki bardzo ważne jest, by dokładnie sprawdzić hodowlę, z której planujemy wziąć malucha. Początkowo bowiem szczeniaki kilku rasy wyglądają bardzo podobnie. Trudno odróżnić od siebie husky, wilczaka czy łajkę, a już tym bardziej mieszanki tych ras. Dlatego należy udać się wyłącznie do renomowanej hodowli, która ma udokumentowanych rodziców poszczególnych miotów. Odpowiedzialny hodowca dba także o to, by rozmnażać wyłącznie osobniki zdrowe i zrównoważone emocjonalnie. Dzięki temu wzrasta prawdopodobieństwo, że i szczeniak taki będzie.
Cena szczeniaka łajki z rodowodem wynosi średnio 3000 zł.