Dogue de Bordeaux to molos o charakterystycznym wyglądzie i niezwykle łagodnym charakterze. Te spokojne i zrównoważone psy nie cieszą się dużą popularnością, jednak są powszechnie znane ze względu na częste występowanie tej rasy w filmach i serialach. Co warto wiedzieć o tych psach?
Pochodzenie molosa
Rasa tych dużych psów – jak sama nazwa wskazuje – wywodzi się z Francji, a dokładnie z Bordeaux. Korzenie rasy sięgają aż średniowiecza. Początkowo psy te wykorzystywano głównie do pilnowania bydła i ochrony gospodarstwa. Doskonale sprawdzały się jako psy pasterskie, dzięki swojej czujności i opanowaniu. Za najbardziej prawdopodobną krzyżówkę, która doprowadziła do powstania dzisiaj znanego nam psa, uchodzi połączenie miejscowych molosów – między innymi alant vautre. Wzorzec rasy powstał w 1910 roku.
Dogue de Bordeaux miał za zadanie nie tylko strzec stada i domostwa, ale także ciągnąć na wozach ciężkie ładunki. Psy brały też udział w polowaniach na dużą zwierzynę – głównie niedźwiedzie i wilki. Najlepiej jednak sprawdzały się jako stróże rodziny. Niestety z czasem psy tej rasy zaczęto również używać do nielegalnych walk psów.
Popularność rasy – pies z Rodziny zastępczej
Psy z Bordeaux nie są szczególnie popularne w Polsce, choć był moment, kiedy zaczął się lekki bum na rasę. Przyczyniła się do tego emisja familijnego serialu Rodzina zastępcza, gdzie występował pies rasy dogue de Bordeaux o imieniu Śliniak. Ludziom spodobał się łagodny i nieco flegmatyczny pies i na fali sukcesu serialu na ulicach zaczęły pojawiać się te molosy. Warto tu podkreślić, że dogue de Bordeux występował również w innych produkcjach telewizyjnych, jak chociażby Tequila i Bonetti oraz Turner i Hooch.
Wygląd molosa z Bordeaux
Dogue de Bordeuax to pies o imponującym wyglądzie. Ma masywną, umięśnioną, a jednocześnie proporcjonalną budowę ciała. Jak przystało na psa z grupy molosów osiąga spore rozmiary. Dorosłe osobniki mierzą od 58 do 68 cm wzrostu w kłębie i ważą od 45 do 55 kg. Głowa psów ma kształt trapezu i pokryta jest charakterystycznymi fałdami. Zmarszczki te są bardzo symetryczne. Pies posiada mocno rozwinięte mięśnie twarzoczaszki, wypukłe policzki i widoczny przodozgryz. Oczy są szeroko rozstawione i owalne, uszy zaś niewielkie. Łapy doga – tak jak i całe ciało – są mocne i dobrze zbudowane. Dog de Bordo bywa mylony z innymi molosami, jak choćby cane corso czy mastiff angielski.
Sierść i umaszczenie
Szata doga z Bordo składa się z krótkich i miękkich cienkich włosów. Rasa nie posiada podszerstka, przez co nie najlepiej radzi sobie podczas bardzo niskich temperatur. Najczęstsze umaszczenie tych psów jest jednobarwne. Dopuszczalne odcienie sierści natomiast są dość zróżnicowane – od mahoniowej, przez płową, po izabelowatą i kasztanową. Często występuje także brązowa maska na pysku. Możliwe są również białe znaczenia na końcach łap i klatce piersiowej.
Majestatyczny dog de Bordo.
Dogue de Bordeaux – charakter i usposobienie
Wbrew dość groźnemu wyglądowi i wbrew przeszłości – zwłaszcza wykorzystywaniu w walkach psów – dogi de Bordo wcale nie są agresywne. Tak naprawdę to psy bardzo łagodne, spokojne i zrównoważone. Mocno przywiązują się do swojego opiekuna, są wobec niego bardzo oddane i wierne. Źle znoszą samotność i nie lubią przebywać z dala od swojej rodziny. Dość łatwo poddają się szkoleniu i raczej szybko przyswajają nowe komendy, ale bywają czasem uparte. Trzeba więc wykazać się cierpliwością i konsekwencją przy szkoleniu. Nie wolno bowiem zapomnieć, że są to psy o bardzo dużej masie, dlatego konieczne jest nauczenie ich współpracy z człowiekiem.
Na ogół dogue de Bordeaux jest pogodny, potulny i bardzo delikatny. Ceni sobie pieszczoty i bliski kontakt z człowiekiem. Jednak niech nikogo nie zwiedzie ta nieco flegmatyczna postawa życiowa doga z Bordo. Rasa ta to doskonali stróże, którzy nie pozwolą wejść obcym na swój teren ani zrobić krzywdy swoim opiekunom. Mimo że kiedyś psy tej rasy pomagały przy polowaniach, to jednak nie ma w nich za grosz instynktu łowieckiego. Ich udział w polowaniach polegał raczej na ochronie myśliwych przed dużymi drapieżnikami, a nie na polowaniu na nie.
Nie należą do psów specjalnie aktywnych i potrzebujących bardzo angażujących zadań. Nie wolno jednak zaniedbać codziennych spacerów. Psy te bardzo lubią węszyć i spokojnie spacerować i to nie tylko wokół bloku.
Dla kogo dog de Bordo?
Dogue de Bordeaux ma bardzo stonowany i zrównoważony temperament, a do tego cechuje się łagodnością. Mimo to rasa ta nie nadaje się dla osoby całkowicie niedoświadczonej. Molosy bowiem bywają uparte, a sama ich masa robi wrażenie i sprawia, że może być ciężko nad nimi zapanować. Ponadto nad tym, by dog z Bordo rzeczywiście był spokojny i delikatny, trzeba sporo popracować. Zostawiony sam sobie pies tej rasy dość szybko może zacząć stwarzać spore problemy. Rasa ta zatem potrzebuje opiekuna cierpliwego, wyrozumiałego, konsekwentnego i pewnego siebie.
Molosy te kiepsko znoszą samotność, dlatego nie sprawdzą się w domu u osoby wiecznie zabieganej, która rzadko bywa w domu i nie ma na nic czasu. Dogue de Bordeaux ma doskonały instynkt terytorialny i świetnie radzi sobie jako stróż, ale nie może mieszkać wyłącznie na dworze. Rasa ta kiepsko znosi niskie i wysokie temperatury oraz izolację od człowieka. Pozostawiony z dala od swojej rodziny dog de Bordo może stać się bardzo problematyczny. Rasa nie sprawdzi się również u osoby, która chce mieć zawsze porządek w domu. Psy te mocno się ślinią, a ich ślina może znaleźć się dosłownie wszędzie.
Dogue de Bordeaux jest opiekuńczy i opanowany, przez co dobrze dogaduje się z dziećmi. Psy tej rasy są w stanie wytrzymać wiele zaczepek dziecka, ale tylko wtedy, gdy są odpowiednio traktowane i mają spełnione wszystkie swoje potrzeby. Nawet wtedy jednak zawsze zalecana jest ostrożność. Już samą swoją masą bowiem molos może zrobić dziecku krzywdę podczas zabawy. Nigdy dziecko nie powinno zostawiać z psem samo bez nadzoru osoby dorosłej.
Charakterystyczna budowa pyska nie jest sprzymierzeńcem psa podczas upałów.
Dogue de Bordeux – zdrowie i długość życia
Molosy, ze względu na swoje rozmiary, nie należą do ras długowiecznych, a średnia długość życia doga z Bordo wynosi 8-10 lat. Dogue de Bordeuax obarczony jest wieloma chorobami genetycznymi, przez które często nie dożywa nawet powyżej 5 lat. Do dolegliwości dotykających tę rasę należą choroby układu krążenia i wady serca – np. kardiomiopatia rozstrzeniowa. Typowe też są problemy z układem ruchu, między innymi dysplazja stawów biodrowych. Na kłopoty narażone są również oczy oraz skóra – zwłaszcza w okolicy zmarszczek na pysku. Dlatego tak ważne jest przecieranie i pielęgnacja fałdów.
Dogue de Bordeaux nie najlepiej znosi upały i grozi mu udar cieplny. Specyficzna budowa twarzoczaszki powoduje często problemy z oddychaniem, a tym samym właściwą regulację temperatury ciała. Trzeba więc bardzo pilnować psa podczas wysokich temperatur i nie dopuścić do przegrzania.
Dogue de Bordeuax szczeniak – cena i hodowla
Fakt, że rasa psów z Bordo jest tak mocno obarczona licznymi chorobami sprawia, że konieczne jest wybranie psa wyłącznie ze sprawdzonej hodowli. Tylko w takim miejscu hodowca ma obowiązek regularnie badać psy i nie dopuszczać do rozrodu psów z wadami genetycznymi. Bada on również szczenięta – głównie pod kątem dysplazji i chorób serca. Ponadto hodowca dba o to, by maluchy od początku miały dobry start w życie, co ułatwia potem wychowanie stabilnego emocjonalnie dorosłego psa.
Cena szczeniaka doga de Bordo z rodowodem wynosi średnio 4500-6000 zł.