Dog argentyński to rasa psów o imponującym wyglądzie i arcyciekawym charakterze. Te niezwykle odważne i wytrzymałe psy nie nadają się dla każdego i warto zdać sobie z tego sprawę, zanim sprowadzimy do swojego domu dogo argentino. Wokół rasy narosło też wiele kontrowersji, przyjrzyjmy się więc, jakie naprawdę są dogi z Argentyny.
Pochodzenie rasy
Dog argentyński – jak sama nazwa wskazuje – wywodzi się z Argentyny z prowincji Cordoba. Twórcą rasy był lekarz Antonio Nores Martinez żyjący w pierwszej połowie XX wieku. Martinez od dziecka marzył o stworzeniu rasy idealnej, zatem w 1928 roku przystąpił do prac nad realizacją tego pragnienia. Swoje dzieło oparł początkowo na psie bojowym z Cordoby, którego krzyżował z innymi rasami, by uzyskać psa do polowań i walk.
Pierwsze próby Martineza zaowocowały psami niezrównoważonymi emocjonalnie i agresywnymi. Kłóciło się to z obrazem w głowie Martineza. Chciał on bowiem psa odważnego i bojowego, ale jednocześnie rodzinnego i oddanego swojemu opiekunowi. Do dalszych krzyżówek Martinez wykorzystywał między innymi takie rasy, jak: dog niemiecki, pointer, wilczarz irlandzki, buldog, bulterier, mastif hiszpański, pirenejski pies górski i dogue de Bordeaux. Poza cechami charakteru twórca rasy chciał również uzyskać psa białego. Takie białe umaszczenie miało się sprawdzać w argentyńskim klimacie, a także sprawiać, by pies był widoczny w lesie podczas polowań.
Oficjalnie za rasę dog argentyński został uznany przez FCI w 1973 roku. Co ciekawe, do dzisiaj jest to jedyna oficjalna rasa pochodzącą z Argentyny. Uwaga na błędne określanie psów tej rasy jako dog amerykański czy pitbull argentyński. Takie rasy nie istnieją i są wymysłem pseudohodowców.
Wygląd doga argentyńskiego
Dogi z Argentyny to duże psy należące do rodziny molosów. Dorosłe osobniki osiągają od 60 do 68 cm wzrostu w kłębie i ważą od 40 do 45 kg. Psy tej rasy mają harmonijną i mocną budowę ciała z wyraźnie zaznaczonymi mięśniami. Ich głowa jest szeroka z krótkim i dużym pyskiem. Uszy doga przez lata były przycinane, przez co uzyskiwały kształt trójkąta postawionego z boku głowy. W Polsce – i w wielu innych krajach – od 2012 roku obowiązuje zakaz kopiowania uszu i ogona. Wciąż jednak nielegalny proceder przycinania uszu kwitnie w podziemiu.
Sierść i umaszczenie
Dog argentyński posiada sierść krótką, gładką i mocno przylegającą do ciała. Włosie doga jest świetnie przystosowane do trudnych warunków atmosferycznych. U rasy występuje podszerstek, ale jego ilość zależna jest od środowiska, w jakim pies przebywa. Mimo tego, że włosie doga jest krótkie, to jednocześnie jest bardzo twarde, przez co mocno wbija się w ubrania, tkaniny obiciowe na tapicerce czy też w dywany. Aby uniknąć wszędobylskiej sierści, należy regularnie wyczesywać futro doga.
Wzorzec dopuszcza jedynie białe umaszczenie doga argentyńskiego. Dog argentyński szary czy dog argentyński czarny nie występują, mimo że ludzie często poszukują takich odmian. Możliwe są tylko niewielkie i pojedyncze ciemne (nawet czarne) znaczenie na głowie, ale nie mogą zajmować więcej niż 10% obszaru.
Białe umaszczenie doga miało pomagać w zauważaniu psa podczas polowania w gęstym lesie, a także szybko lokalizować rany na ciele.
Już szczenięta dogo argentino osiągają pokaźne rozmiary.
Dog argentyński – charakter i usposobienie
Dogi z Argentyny to bardzo odważne i silne psychicznie psy. Są niezwykle inteligentne i szybko się uczą, wymagają jednak sporej cierpliwości i konsekwencji w szkoleniu z powodu dużej upartości. Wobec swojej rodziny uchodzą za psy lojalne i oddane, choć często mówi się, że dogo argentino jest psem jednego właściciela i to za nim skoczy w ogień. Z całą pewnością rasa to mocno przywiązuje się do opiekuna i nie przepada za samotnością.
Dog argentyński jest ostrożny i nieufny wobec obcych, przez co często wykorzystywany jest jako stróż. Rzeczywiście, swojego terytorium będzie bronił jak lew i nie przepuści nikogo nieznajomego. Obok instynktu obronnego dog ma również silnie rozwinięty instynkt łowiecki. Z tego też powodu na spacerach w lesie może próbować gonić za zwierzynę. Nie wolno go więc puszczać luzem. Instynkt myśliwego sprawia też, że dogi raczej średnio dogadują się z kotami i gryzoniami w domu. Również kontakty doga z innymi psami nie należą do najłatwiejszych, chyba że zadbamy od małego o odpowiednią socjalizację.
Rasa ta potrzebuje dużo ruchu, jednak nie można przesadzać z intensywnością aktywności, ponieważ u molosów nietrudno o kontuzje i urazy. Najlepsze są długie spacery po lesie oraz wszelkie zabawy angażujące zmysł węchu – jak nosework czy tropienie.
Czy dog argentyński jest agresywny?
Psy tej rasy nie cieszą się dobrą opinią w społeczeństwie. Uchodzą bowiem za psy groźne i agresywne, które w kilka sekund zamieniają się w maszynkę do zabijania. Żaden dog nie jest agresywny sam z siebie. U doga w rękach odpowiedzialnego opiekuna próżno szukać agresywnych zachowań. Jednak przez lata dogi trafiały do ludzi kompletnie niedoświadczonych lub – jeszcze gorzej – do patologii szczującej psa na wszystko i wszystkich. A jeśli dog argentyński nie będzie miał spełnionych swoim potrzeb i będzie traktowany awersyjnie, rzeczywiście może stać się groźny. Jeśli dodamy do tego spore rozmiary doga i jego nieprawdopodobną wytrzymałość, jawi nam się obraz psa niebezpiecznego. Pamiętajmy tylko, że winę za to ponosi człowiek. Stabilny emocjonalnie dog, który jest dobrze traktowany przez opiekuna, jest wspaniałym i łagodnym przyjacielem.
Czy dog argentyński jest legalny w Polsce?
Obrazu doga jako psa niebezpiecznego dopełnia fakt, że w Polsce (i w wielu innych krajach) dog argentyński wpisany jest do wykazu ras psów agresywnych. Na takiego psa potrzebne jest zatem specjalnie pozwolenie. Bez tego właściciel może ponieść surową karę. Dogo argentino na listę trafił przede wszystkim z tego powodu rosnącej mody w patologicznych środowiskach, które nie dbały o psa, tylko chciały pochwalić się dużym psem o groźnym wyglądzie. Dogi w ich rękach potem faktycznie stawały się niebezpieczne.
Często ludzie pytają, czy dog argentyński jest zakazany w Polsce. Nie, nie jest, potrzeba tylko stosownego pozwolenia. Brak pozwolenia natomiast sprawia, że posiadanie doga jest zakazane.
Dogi z Argentyny to psy wymagające i na pewno nie dla każdego.
Dla kogo ta rasa?
Spore rozmiary, duża zawziętość i upór oraz silny charakter sprawiają, że dog argentyński nie nadaje się dla każdego. Te psy potrzebują bardzo doświadczonego przewodnika, który nauczy je żyć w zgodzie z innymi osobnikami. Rasa ta wymaga konsekwentnego szkolenia, ale jednocześnie bardzo łagodnego i wyrozumiałego traktowania. Idealny opiekuna doga jest zatem pewny siebie, cierpliwy i rozumie sygnały wysyłane przez psa. Absolutnie zakazane jest jakiekolwiek siłowe traktowanie psa, ponieważ szybko obróci się to przeciwko właścicielowi.
Już sam fakt, że na posiadanie doga z Argentyny potrzebne jest pozwolenie, sprawia, że nie każdy może mieć tego psa. Z całą pewnością pies nie nadaje się dla osób spędzających większość czasu poza domem, ponieważ dogi nie lubią samotności. Wprawdzie cenią sobie swoją przestrzeń, ale izolacja im nie służy. Mogą wówczas cierpieć z powodu zaburzeń separacyjnych lub stawać się coraz bardziej sfrustrowane, a tym samym niebezpieczne.
Dogi lubią ruch i potrzebują sporo aktywności, ale nie należą do grupy szalonych sportowców z niespożytą energią. Są raczej spokojne i opanowane, a wystarczą im długie wędrówki po lesie. Warto też wprowadzić trening umysłowy, jak nauka sztuczek czy nosework. Taki zmęczony psychicznie dog będzie bardziej wyciszony i zadowolony.
Z racji swojego temperamentu i dużych gabarytów dog argentyński nie nadaje się do dzieci. Samą wielkością może zrobić dziecku krzywdę. Małe dzieci raczkujące lub biegające po całym domu mogą w oczach doga urastać do miana zwierzyny, którą trzeba gonić. Oczywiście zrównoważony i dobrze prowadzony dog może świetnie dogadać się z dzieckiem, zawsze jednak trzeba nadzorować te kontakty i być bardzo czujnym.
Czy dog argentyński może mieszkać na dworze?
Dogi posiadają świetną aklimatyzację do warunków atmosferycznych, jednak nie nadają się do tego, by mieszkać na dworze. Ich podszerstek nie jest tak gęsty, aby mógł ochronić je przed długotrwałym zimnem. Ponadto dogo argentino nie powinien przebywać w izolacji, ponieważ może zdziczeć i stać się zagrożeniem nawet dla opiekuna. Te psy wymagają regularnego kontaktu z człowiekiem, by zachować równowagę emocjonalną. A takie pozostawianie psa samemu sobie na zewnątrz to proszenie się o kłopoty. Znudzony i sfrustrowany dog to gwarancja dużych problemów behawioralnych.
Zdrowie i długość życia doga
Dog z Argentyny uchodzi za stosunkowo zdrową i wytrzymałą rasę, a średnia długość życia wynosi 10-12 lat. Jak wszystkie duże psy dogi narażone są przede wszystkim na problemy z układem ruchu, czyli dysplazję stawów biodrowych i łokciowych oraz spondylozę. Trzeba także mocno zwracać uwagę na pory karmienia, ponieważ dogi to psy, które dość często cierpią na skręt żołądka.
Do tego dochodzą choroby typowe dla białych psów pozbawionych pigmentu. Chodzi tu głównie o alergie skórne i pokarmowe oraz o głuchotę. Szczególnie groźna jest głuchota jednostronna, którą trudno wykryć.
Dog argentyński szczeniak – cena i hodowla
Każdego rasowego psa powinniśmy kupować wyłącznie z renomowanych hodowli. Jednak w przypadku doga argentyńskiego jest to szczególnie istotne. Odpowiednia hodowla dba o rozmnażanie tylko psów zrównoważonych, bez problemów behawioralnych i bez skłonności do nadmiernej reaktywności czy agresji. Hodowca zobowiązany jest również wykonać badania u weterynarza i wykluczyć z rozmnażania psy chore lub będące nosicielami wad genetycznych. Badania przeprowadza się również na kilkutygodniowych szczeniętach, by sprawdzić, czy żaden nie cierpi na głuchotę. Ponadto w dobrej hodowli szczeniaki od pierwszych chwil są mądrze socjalizowane, co znacząco ułatwia późniejszą pracę nowemu opiekunowi.
Cena rasowego doga argentyńskiego wynosi około 4000-6000 zł. Pamiętajmy też o wymaganym pozwoleniu na psa tej rasy.