W szybkim tempie zyskujący na popularności szpic miniaturowy wyróżnia się przede wszystkim małymi rozmiarami i okazałą sierścią. Wielu w szpicu widzi pieska do towarzystwa, a nie pełnoprawnego psa. Są jednak w błędzie, bowiem pomeranian to charakterny pies z krwi i kości i wbrew pozorom jego jedynym przeznaczeniem nie jest leżenie na kanapie i pozowanie do zdjęć. Przybliżamy bliżej sylwetkę szpica miniaturowego.
Szpic miniaturowy – pochodzenie rasy
Warto wiedzieć, że ta malutka rasa psów traktowanych dziś często niestety jak pluszaki, pochodzi od pierwotnych szpiców. Grupa tych psów uznawana jest za jedną z najstarszych na świecie. Z dużym prawdopodobieństwem szpice wywodzą się od prastarego psa torfowego, który żył około 6 tysięcy lat temu. W dawnych czasach szpic wykorzystywany był głównie do polowania i stróżowania. Dość powiedzieć, że wśród szpiców mamy także odmiany nordyckie, do których zaliczamy między innymi łajki i karelskie psy na niedźwiedzie, które do dziś biorą udział w polowaniach.
Z tej samej linii wywodzą się szpice miniaturowe, zatem uznawanie ich wyłącznie za pieski do towarzystwa jest dla nich niezwykle krzywdzące. Podobnie jak dla nieświadomych opiekunów, którzy nie poradzą sobie z temperamentem pomeraniana.
Za ojczyznę szpica miniaturowego uznaje się północne Niemcy. Istnieje teoria głosząca, że rasę tę sprowadzono ze Skandynawii. Inna nazwa szpica brzmi pomeranian, co oznacza pies z Pomorza. Z racji tego, że obie nazwy przyjęły się już, będziemy używać zamiennie określenia szpic miniaturowy i pomeranian.
Pomeranian wygląd
Swoją popularność szpic miniaturka zawdzięcza przede wszystkim swojemu wyglądowi. Malutki, puchaty piesek, którego każdy może wziąć na ręce zyskał sławę jako idealny pies do towarzystwa. I choć nigdy nie polecamy przy wyborze psa kierować się wyłącznie wyglądem, to uczciwie trzeba przyznać, że pomeranian jest naprawdę wyjątkowy.
Szpic miniaturowy to jeden z mniejszych psów (mniejszy jest chihuahua), osiąga wzrost do 22 cm w kłębie, a waga zdrowego osobnika nie przekracza 4 kilogramów. Ma dość kwadratową sylwetkę, którą osłania bardzo gęste futro. Ciężko na pierwszy rzut oka ocenić posturę pomeraniana, ponieważ wygląda jak mała puchata kulka z drobniutkim pyszczkiem wyłaniającym się spod obszernej grzywy. Jak każdy szpic uszy ma małe i szpiczaste, wysoko osadzone.
Szpic miniaturowy umaszczenie
Dopuszcza się wiele kolorów umaszczenia szpica. Pomeranian może być zatem biały, kremowy, szary, czarny, czarny podpalany, brązowy, jasnobrązowy, pomarańczowy i łaciaty. W Polsce najczęściej spotkać można szpica białego lub pomarańczowego (rudego).
Biały pomeranian.
Pielęgnacja sierści pomeraniana
Tak jak już wspomnieliśmy wcześniej, szpic miniaturowy charakteryzuje się bardzo gęstym futrem. Jego sierść składa się długiego i prostego włosa okrywowego oraz obfitego podszerstka. Takie futro wymaga odpowiedniej pielęgnacji. Aby sierść była błyszcząca koniecznie trzeba ją regularnie wyczesywać, a raz na jakiś czas warto odwiedzić profesjonalnego groomera. Nie chodzi o to, by strzyc pomeraniana na fikuśne fryzury, ale pozwolić mu normalnie funkcjonować. Pamiętajmy bowiem, że za długa sierść może być utrapieniem w czasie upałów. Ponadto w gęstym futerku łatwiej mogą skryć się kleszcze czy kłosy traw. O sierść szpica miniaturowego trzeba dbać intensywnie zwłaszcza podczas linienia. Dwa razy w roku bowiem pomeranian gubi sierść i jest ona dosłownie wszędzie. Jednak wyczesywania podszerstka powinno załatwić sprawę.
Szpic miniaturowy – charakter i usposobienie
W małym ciele wielki duch – tak można najkrócej opisać charakter pomeraniana. Mimo malutkich rozmiarów bowiem w niczym nie ustępuje swoim znacznie większym przodkom. Szpic miniaturowy jest zatem bardzo inteligentny, pomysłowy i energiczny. Nie wystarczy mu zdecydowanie krótki spacerek wokół bloku – potrzebuje on porządnej dawki ruchu i eksploracji. To rasa psa żwawa i zwinna, dobrze radząca sobie w psich sportach.
Inteligencja szpica miniaturowego idzie często w parze z jego upartością i chęcią stawiania na swoim. Potrzebuje więc cierpliwego i konsekwentnego opiekuna, który z dużą dawką delikatności wyjaśni psu wszystkie zasady wspólnego życia. Pomeranian może dość szybko nudzić się podczas treningu i odmawiać wykonywania zadań. Jednocześnie wciąż pozostało w nim wiele z psa stróżującego, dlatego może być dość szczekliwy i terytorialny. Weźmy to pod uwagę, jeśli mieszkamy w bloku, a na klatce ciągle ktoś kręci się pod naszymi drzwiami.
Szpic miniaturowy jest uznawany za psa rodzinnego i towarzyskiego, na ogół dobrze dogaduje się z wszystkimi członkami rodziny. Pod warunkiem oczywiście, że jest odpowiednio traktowany. Wspólne zabawy i spędzanie czasu razem ze swoimi opiekunami to coś, co pomeranian uwielbia. Do obcych pochodzi raczej z dystansem, ale zrównoważony pies nie powinien raczej wykazywać nadmiernej agresji lub lękliwości.
Mimo że szpic miniaturowy bardzo lub spędzanie czasu ze swoją rodziną, to jednak nie jest fanem chodzenia z opiekunami wszędzie. Zamiast zabierać pomeraniana na wycieczkę do centrum handlowego, lepiej dać mu święty spokój i możliwość odpoczynku w domu. Pomeraniany – mimo swojego oddania człowiekowi – są bowiem indywidualistami i nie mają potrzeby chodzenia za człowiekiem krok w krok.
Szpice na ogół są radosne i pozytywnie nastawione do życia.
Zdrowie szpica i długość życia
Szpice miniaturowe – jak na psy małych ras – cieszą się dość dobrym zdrowiem i długim życiem. Średnia długość życia waha się od 12 do 16 lat. Pomeranian dość często narażony jest na choroby skóry i łysienia. Do dolegliwości, na które cierpią szpice, należą także:
- cukrzyca,
- niedoczynność tarczycy,
- zapadnięcie tchawicy,
- nadczynność przytarczyc,
- wnętrostwo,
- niedotlenienie organizmu,
- choroby oczu,
- zwichnięcie bądź wypadnięcie rzepki.
Decydując się na pomeraniana najlepiej skonsultować się z weterynarzem, na co zwracać szczególną uwagę i jakie suplementy warto wprowadzić do diety szpica.
Pomeranian – pies do towarzystwa?
Szpic miniaturowy, z racji swojego uroczego wyglądu i maleńkich rozmiarów, uchodzi za psa do towarzystwa, którego można zabrać wszędzie. Zewsząd docierają do nas obrazki pomeranianów noszonych na rękach po sklepach czy ubieranych w przeróżne wdzianka i ustawianych do pozowania do zdjęć. Zdecydowanie nie jest to dobre dla żadnego psa, również nie nadaje się do tego szpic miniaturowy. Mimo swojej sympatii do ludzi i chęci spędzania ze swoją rodziną dużo czasu, pomeraniany cenią sobie także spokój i możliwość odpoczynku.
Jak najbardziej pomeranian będzie doskonałym towarzyszem i przyjacielem rodziny, ale pod warunkiem, że pozwolimy mu być psem, a nie maskotką do noszenia na rękach i zwiedzania sklepów. Szpic na pewno lepiej będzie czuł się na spacerze po lesie z dala od miejskiego gwaru, niż podczas żmudnego chodzenia obok witryn sklepowych. Zatem zanim zdecydujemy się na zakup pomeraniana zastanówmy się, czy nie ulegliśmy przekazom medialnym, które z tych małych psów robią pluszowe maskotki. Pomeranian, jak każdy inny pies, jest żywą istotą i jego rola to znacznie więcej niż piesek do towarzystwa.
Szpic miniaturowy – cena
Jeśli już wiemy, że szpic miniaturowy to pies idealny dla nas, pozostaje nam znalezienie odpowiedniej hodowli. Pamiętajmy, że tylko szczeniak z dobrej i dbającej o zdrowie rodziców hodowli będzie przebadany i pozbawiony wad genetycznych. Oczywiście choroby mogą zdarzyć się zawsze, jednak znając przodków naszego szczeniaka wiemy, czego można się spodziewać. Szczeniak pomeranian z takiego miejsca przeszedł również właściwą dla swojego gatunku socjalizację, dzięki czemu spada ryzyko wystąpienia problemów behawioralnych. Przynajmniej na początku – potem wszystko zależy już od nowych opiekunów malucha.
Szczeniak szpica miniaturowego z hodowli kosztuje około 3500-4000 zł.