Lhasa apso to niezwykle okazały pies o pięknej szacie i towarzyskim usposobieniu. Rasa ta jednak w ogóle nie jest popularna w Polsce, rzadko kiedy można spotkać na ulicy przedstawiciela tej rasy. Z roku na roku coraz więcej osób pyta o te psy, dobrze więc wiedzieć, jak wygląda lhasa apso i jakiego domu potrzebuje.
Pochodzenie rasy
Rasa tych psów wywodzi się z Tybetu, gdzie przez długi czas była pilnie strzeżonym skarbem. Nazwa zaczerpnięta została od stolic Tybetu – Lhasy. Apso zaś oznacza rasę kóz, której włos mocno przypomina sierść psów. Hodowlę psów rozpoczęli buddyjscy mnisi i przez długi czas rasa ta miała silny związek z religią. Poprzez swoje umaszczenie i bujne włosie przypominały bowiem miniaturowe lwy, które buddyzm uważa za symbol świętości. Wierzono również, że w psach tych odradzają się mnisi. Lhasa apso były więc czczone, darzone ogromnym szacunkiem i traktowane jak istoty przynoszące szczęście. To oczywiście sprzyjało rosnącej popularności i sympatii do psów.
Tybetańczycy jednak nie pozwalali na wywożenie swojego świętego skarbu do innych regionów świata. Zabronione było nawet sprzedawanie ich – możliwe było wyłącznie otrzymanie ich w prezencie. Przez kilka wieków te wyjątkowe czworonogi stanowiły tradycyjny dar dalajlamy dla cesarza chińskiego. Z czasem psy zaczęły wędrować po świecie właśnie jako podarunki. Do Europy dotarły w XX wieku prosto z tybetańskiego klasztoru. Wkrótce psy te pojawiły się również w Stanach Zjednoczonych.
Lhasa apso uchodzą za doskonałe psy do towarzystwa dla całej rodziny. W swojej ojczyźnie zaś do dziś są wielbione i traktowane iście po królewsku. W Polsce psy tej rasy występują niezwykle rzadko. Znacznie częściej w naszym kraju wybiera się inne malutkie psy, takie jak np. maltańczyk czy hawańczyk.
Wygląd lhasa apso
Przedstawiciele tej rasy wyróżniają się niewielkimi rozmiarami. Dorosłe osobniki osiągają od 25 do 28 cm wzrostu w kłębie i ważą od 5 do 8 kg. Mają sylwetkę wpisaną w prostokąt, zbity tułów i średniej wielkości gruszkowatą głowę. Uszy psa są wiszące, kończyny proste i dobrze kątowane, a ogon noszony nad grzbietem. Ciało lhasa apso jednak nie jest bardzo widoczne, ponieważ skrywa je imponująca szata włosowa. Przez obfitą ilość sierści psy te wydają się większe i szersze niż w rzeczywistości.
Sierść i umaszczenie
Futro lhasy apso składa się z prostego, długiego i ciężkiego włosa okrywowego oraz umiarkowanej ilości podszerstka. Co ciekawe, psy te nie linieją, dlatego sprawdzą się w domu osób, które cenią sobie nienaganną czystość i brak fruwającej wszędzie sierści. Nie znaczy to jednak, że można sobie odpuścić pielęgnację sierści. Psy te potrzebują regularnego wyczesywania, aby długi włos nie plątał się i stale wyglądał atrakcyjnie.
Wzorzec rasy dopuszcza następujące umaszczenia sierści: złote, piaskowe, miodowe, łupkowe, ciemnoszare, dymne, białe, czarne, brązowe i łaciate. Najbardziej tradycyjna jest maść złota i miodowa, gdyż najmocniej przypominają one umaszczenie lwa.
Lhasa apso nie linieje.
Lhasa apso – charakter i usposobienie
Ozdobny wygląd lhasa apso bywa często mylący, ponieważ w tych małych psach kryje się wielkie i waleczne serce. Nic dziwnego, że kiedyś określano te psy jako miniaturowe lwy, bo przedstawiciele tej rasy są odważni i nieustępliwi. Lhasa apso mają dość niezależny charakter, bywają uparte i mają tendencję do samodzielnego podejmowania decyzji. Decyzji, które nie zawsze podobają się ich opiekunom. Trzeba więc bardzo uważać, aby nie zwiódł nikogo niewinny i uroczy wygląd rasy. Nie wolno zaniedbać wychowania i ustalania zasad wspólnego życia. Psy te cechują się silną psychiką, wysoką inteligencją oraz chęcią stawiania na swoim. Jednocześnie szybko się uczą i przywiązują do człowieka, dzięki czemu można budować z psem trwałą i piękną relację. Wpatrzony w swojego opiekuna pies tej rasy będzie niezwykle oddanym i wiernym przyjacielem.
Lhasa apso są na ogół ostrożne i nieufne do obcych. W ich żyłach płynie krew psich przodków, którzy strzegli buddyjskich świątyń. Zdarza się więc, że psy tej rasy obszczekują kręcące się koło domu osoby i nie dopuszczają ich za blisko siebie i swojej rodziny. Psy te kiepsko znoszą długotrwałą samotność i brak zainteresowania ze strony człowieka. Potrzebują dużo czasu spędzonego ze swoją rodziną – i to zarówno na ciekawych i urozmaiconych spacerach, jak i na wspólnym leniuchowaniu na kanapie.
Jeśli psy te mają spełnione potrzeby i są odpowiednio traktowane, to pokazują się jako wspaniali przyjaciele o bardzo radosnym i przyjaznym usposobieniu. Nie są jednak oazą cierpliwości i dość szybko mają dość zaczepek. Kluczowe więc, aby zapewnić im zaciszne miejsce, w którym mogą spokojnie odpocząć. Najlepszą opcją jest miękkie legowisko z łatwej do czyszczenia tkaniny. Nie zapominajmy, że aby legowisko takie było wygodne, musi posiadać wystarczająco dużo bezpiecznego wypełnienia. Strzałem w dziesiątkę jest posłanie, w którym w środku znajduje się dobrej jakości pianka tapicerska.
Psy tej rasy są dość ostrożne i niezależne, ale jednocześnie wesołe.
Dla kogo lhasa apso?
Mimo niepozornego wyglądu i niewielkich rozmiarów lhasa apso nie jest rasą dla każdego. Przyszły opiekun musi zdawać sobie sprawę, że pies to nie zabawka i nawet taki malutki piesek ma ząbki, którymi może zrobić krzywdę. Jeśli więc ktoś szuka psa do noszenia na rękach i wiecznego przytulania, to lepiej niech kupi sobie pluszowego misia. Psy lhasa apso są dość niezależne i uparte, a do tego nie lubią przekraczania swoich granic. Należy także poświęcić im sporo czasu, na pewno nie jest to pies dla osoby wiecznie zapracowanej. Nie lubią bowiem przebywać długo w samotności. Ponadto potrzebują sporo spacerów, wspólnych zabaw, a także pielęgnacji i wyczesywania sierści.
Opiekun psa tej rasy musi więc być cierpliwy, łagodny, ale także konsekwentny i nie pozwolić psu wejść sobie na głowę. Warto też pamiętać, że w tych małych psach drzemie instynkt stróża. Często zatem są szczekliwe i głośne. Może to być problematyczne, jeśli mieszkamy w miejscu, obok którego często ktoś przechodzi (mieszkanie na parterze czy koło windy, domek przy ruchliwej ścieżce itp.). Lhasa apso zaś absolutnie nie nadaje się do mieszkania na dworze.
Czy lhasa apso nadaje się do dzieci?
Rasa ta nie jest najtrafniejszym wyborem do domu z małymi dziećmi. Nie są to bowiem psy zbyt cierpliwe, dość szybko się irytują i przeszkadzają im nieustanne zaczepki dzieci. Jeśli jednak zarówno dziecko, jak i pies zostaną odpowiednio nauczone zasad wspólnego życia, to mogą stworzyć przyzwoitą relację. Nigdy jednak nie wolno zostawiać dziecka z psem bez nadzoru osoby dorosłej. Dziecko może zrobić niechcący krzywdę małemu psu podczas zabawy, zaś pies może boleśnie ugryźć. Niech tu nikogo nie zmylą rozmiary psa.
Lhasa apso – zdrowie i długość życia
Przedstawiciele rasy na ogół cieszą się dobrym zdrowiem i dożywają średnio 15 lat. Zdarzają się jednak przypadki występowania następujących chorób:
- dysplazja stawów biodrowych i łokciowych,
- zwichnięcie rzepki,
- choroba Legg-Calvego-Perthesa (martwica głowy kości udowej),
- hemofilia typu B,
- dysplazja nerek,
- postępujący zanik siatkówki (PRA),
- suche zapalenie spojówki,
- niedrożność przewodów nosowo-łzowych,
- wypadnięcie gruczołu trzeciej powieki,
- łojotokowe zapalenie gruczołu krokowego,
- przeróżne alergie skórne i pokarmowe.
Lhasa apso szczeniak – cena i hodowla
Z całą pewnością lhasa apso to bardzo rzadko występujące w Polsce psy. W związku z tym także i hodowle rasy nie są popularne. Zanim zdecydujemy się na zakup szczeniaka, musimy dokładnie sprawdzić konkretną hodowlę. Konieczne jest zweryfikowanie, czy rodzice szczeniaków są zrównoważonymi psami oraz czy wykonano im wszystkie potrzebne badania. Również szczenięta powinny zostać przebadane pod kątem chorób, takich jak dysplazja. Ponadto dobry hodowca dba o szczenięta już od chwili narodzin i zapewnia im prawidłową socjalizację. A to znacząco ułatwia późniejsze wychowanie go na zbilansowanego emocjonalnie psa.
Szczeniak lhasa apso kosztuje średnio od 3000 do 5000 zł.