Leonberger to mało znana rasa psów, które doskonale radzą sobie także jako psy rodzinne i stróżujące. Pokaźne rozmiary leonbergera i piękna sierść sprawiają, że trudno przejść obojętnie obok tego psa. Mimo na ogół ich łagodnego charakteru nie każdy nadaje się na opiekuna czworonoga tej rasy. Poznaj więc bliżej leonbergery i przekonaj się, w jakim domu się sprawdzą.
Pochodzenie leonbergera
Początki tej rasy sięgają lat 30. i 40. XIX wieku, kiedy to w Niemczech rozpoczęła się hodowla tych psów. Rasa została oficjalnie uznana w 1941 roku. Nazwa wywodzi się od miast Leonberg w Badenii-Wirtembergii, gdzie uznawany za pierwszego hodowcę tej rasy – Heinrich Essig – wziął sobie za cel stworzenie psa przypominającego wyglądem lwa. Poza majestatyczną i lwią posturą, psa miały też wyróżniać doskonałe umiejętności do stróżowania. Jednocześnie psy miały pozostać łagodne i delikatne wobec człowieka. Do utworzenia rasy krzyżowano ze sobą m.in. bernardyny, nowofundlandy, mastiffy tybetańskie i owczarki alpejskie.
Leonberger był początkowo hodowany głównie jako towarzysz dla arystokracji i osób z tak zwanych wyższych sfer. Do znanych miłośników rasy w tamtych czasach należeli między innymi Napoleon III, Otto von Bismarck, cesarzowa Sisi i księżna Maria Antonina z Toskanii. Z czasem doskonałe umiejętności leonbergera jako psa stróżującego i pracującego sprawiły, że zaczęto wykorzystywać go do służby w policji i straży. Świetnie sprawdzał się również jako ratownik. Obecnie leonbergery najczęściej spełniają się jako psy towarzyszące. W Polsce jednak wciąż są mało znane.
Wygląd leonbergera
Leonberger to bardzo duży pies o imponującej budowie ciała. Dorosłe osobniki osiągają od 65 do 80 cm wzrostu w kłębie i ważą od 60 do 80 kg. Jego ciało jest mocno umięśnione, a jednocześnie eleganckie i harmonijne. Sylwetka jest solidna i nieco kwadratowa, głowa zaś szeroka i proporcjonalna do reszty ciała. Uszy psa są średniej wielkości, zwisające i wysoko osadzone na głowie. Łapy są mocne, zaokrąglone, a ogon długi i nisko osadzony.
Sierść i umaszczenie
Leonberger wyróżnia się swoją piękną sierścią, która składa się z prostego, rzadziej lekko falowanego włosa okrywowego oraz bardzo gęstego i obfitego podszerstka. Dzięki takiej ilości podszerstka leonberger świetnie znosi niskie temperatury, ale także przez to w okresie linienia gubi mnóstwo sierści. Konieczne jest systematyczne wyczesywania psa, co jest dość czasochłonne.
Wzorzec dopuszcza u rasy umaszczenie rude, rudobrązowe, lwie żółte i piaskowe. Bardzo pożądaną cechą leonbergera jest czarna maska na psyku.
Rozmiary leonbergera są naprawdę imponujące.
Leonberger – charakter i usposobienie
Mimo groźnego wyglądu leonberger słynie z bardzo dużej łagodności i przyjacielskiego usposobienia wobec całego świata. Jest bardzo przywiązany i oddany człowiekowi, podąża za nim niemal wszędzie. Jego temperament można określić jako umiarkowany i zrównoważony, choć wszystko zależy od tego, w jaki sposób wychowywany i traktowany będzie pies.
Leonberger jest inteligentny, a chęć współpracy z człowiekiem sprawia, że dość szybko i chętnie się uczy. Bywa jednak też tak, że pies nie ma ochoty na trening i ćwiczenia i ciężko go do tego zachęcić. Ten łagodny olbrzym nie ma problemów z obcymi ludźmi, choć w razie potrzeby będzie bronił swojej rodziny i swojego terytorium. Dobrze sprawdza się w roli stróża, ale najbardziej potrzebuje bliskości człowieka. Rasa ta kiepsko znosi samotność i nie nadaje się do tego, by większość dnia spędzać w pojedynkę.
Zazwyczaj leonbergery nie mają skłonności do ucieczek, ale czasem zdarza im się złapać interesujący zapach i pogonić za zwierzyną. Nie wolno więc puszczać psa luzem, tym bardziej, że biegnący pies takich rozmiarów może budzić powszechną grozę. Warto też od początku skupić się na socjalizacji leonbergera z innymi gatunkami, aby uniknąć późniejszych problemów z utrzymaniem ciągnącego molosa na smyczy.
Dla kogo leonberger?
Leonberger określany jest jako łagodny olbrzym i uchodzi za psa niesamowicie przyjaznego, ale nie nadaje się dla każdego. Już z powodu samej swojej masy nie powinien trafić do osoby początkującej, ponieważ psa tej rasy trzeba odpowiednio wychować, by nie sprawiał zagrożenia na spacerach. Niezsocjalizowany z innymi psami może on ogromnie ciągnąć na spacerach, a utrzymanie tego molosa jest wówczas szalenie trudne. Jeśli jednak przyłożymy się do wychowania psa i znamy specyfikę i potrzeby rasy, to nie powinniśmy mieć większych kłopotów ze wspólnym życiem.
Opiekun leonbergera powinien zatem mieć choć podstawową wiedzę o psach, a do tego być cierpliwym, łagodnym, ale też konsekwentnym i pewnym siebie. Nie można pozwolić psu tej rasy wejść sobie na głowę, nie wolno także stosować awersyjnych metod. To zdecydowanie pies dla ludzi mających czas dla psa, ponieważ wymaga on dużo ruchu, sporo zajęć intelektualnych i wspólnych zabaw. Również czesanie gęstego futra jest czasochłonne. Pies nie najlepiej znosi samotność, dlatego nie nadaje się do osoby bardzo zapracowanej. Opiekun powinien być także aktywny i wysportowany, by móc poradzić sobie z siłą psa.
Leonberger miewa zapędy do stróżowania, zatem trzeba się liczyć z tym, że nie wpuści na nasz teren obcych. Również jeśli wokół naszego mieszkania czy domu co chwilę się ktoś kręci, może to zakłócać spokój psa.
Czy leonberger nadaje się do dzieci?
Rasa ta jest bardzo łagodna i dobrze dogaduje się z dziećmi. Są wobec maluchów zazwyczaj cierpliwe i delikatne. Trzeba jednak mieć na uwadze, że żaden pies nie jest ze skały i może w końcu mieć dość zaczepek dzieci. Koniecznie trzeba zapewnić psu możliwość schronienia i ucieczki od dzieci. W takim ustronnym miejscu warto położyć miękkie legowisko lub koc z polaru czy Minky. Również należy pamiętać, że leonberger jest bardzo silny i niechcący może zrobić dziecku krzywdę podczas zabawy. Dlatego też należy zawsze kontrolować wzajemne kontakty dziecka z psem.
Szczeniak leonbergera z charakterystyczną czarną maską na pysku.
Leonberger – zdrowie i długość życia
Rasa molosów jest raczej dość odporna i nie jest zagrożona licznymi chorobami genetycznymi. Jednak ze względu na swoją wielkość ich średnia długość życia wynosi 9-10 lat. Leonberger może cierpieć na dysplazję stawów biodrowych i łokciowych oraz skręt żołądka. U młodych psów mogą się także pojawić problemy z układem ruchu – młodzieńcze zapalenie kości i osteochondroza. Wynikają one z gwałtownego wzrostu i intensywnych ćwiczeń. Warto skonsultować się z weterynarzem już podczas pierwszej wizyty, jak dbać o leonbergera.
Leonberger szczeniak – cena i hodowla
W Polsce leonberger nie jest popularną i powszechnie spotykaną rasą, z tego też powodu nie ma wielu hodowli w naszym kraju. Jeśli już zdecydujemy się na psa tej rasy, to koniecznie zweryfikujmy hodowlę i fakt, czy psy są tam badane. Takie badania pod kątem dysplazji i innych chorób genetycznych są szczególnie istotne. Badania wykonuje się zarówno u rodziców, jak i szczeniąt. Dobry hodowca dba także o mądrą i właściwą socjalizację i ułatwia maluchom start w życie.
Cena leonbergera z rodowodem wynosi średnio 5000 zł.