Do jednych z dość popularnych ras psów w Polsce z całą pewnością należy berneński pies pasterski. Te duże psy uchodzą za niezwykle łagodne i łatwe do ułożenia psy, które nie sprawiają opiekunom żadnych kłopotów. Czy rzeczywiście berneńczyki to psy dla każdego?
Pochodzenie rasy
Berneński pies pasterski – powszechnie nazywany również berneńczykiem – wywodzi się z Alp Szwajcarskich, a dokładniej z okolicy miejscowości Berno, czyli stolicy Szwajcarii. Początkowo nazwa tej rasy brzmiała Durrbachler od gospody Duerrbach, gdzie hodowano najwięcej psów zbliżonych wyglądem i charakterem do współczesnego berneńczyka. Dziś oficjalna nazwa rasy to Berner Sennenhund, a więc znany nam berneński pies pasterski.
Berneńczyk należy do grupy czterech szwajcarskich psów pasterskich uznawanych przez FCI. W grupie tej towarzyszą mu jeszcze: duży szwajcarski pies pasterski, appenzeller i entlebucher. Berneński pies pasterski wykorzystywany był głównie do pilnowania domu i stada owiec. Zdarzało się również, że pełnił funkcję psa pociągowego i ciągnął wózki z towarami. Współcześnie psy tej rasy to przede wszystkim towarzysze rodziny i oddani przyjaciele.
Wygląd rasy
Berneński pies pasterski jest duży, dobrze zbudowany i posiada silne, muskularne łapy. Głowa berneńczyka jest spora i proporcjonalna w stosunku do całego ciała. Także kufa jest mocna i średniej długości, nosy wszystkich berneńczyków zaś są czarne. Charakterystyczne są oczy – bardzo ciemne, o migdałowatym kształcie i z przylegającymi powiekami. Uszy u rasy są średniej wielkości, opadające, dość wysoko osadzone i o trójkątnym kształcie.
Psy tej rasy osiągają wysokość w kłębie od 58 do 70 cm, a ich waga waha się od 40 do 60 kg. Tradycyjnie samice są nieco niższe i ważą ciut mniej.
Berneńczyk wyróżnia się swoim pięknym umaszczeniem.
Sierść i umaszczenie berneńczyka
Wygląd berneńskiego psa pasterskiego jest bardzo charakterystyczny i trudno pomylić go z inną rasą. Ich włos jest długi, prosty bądź falowany, przyjemny w dotyku i błyszczący. Kolor sierści berneńczyka to bez wątpienia jego cecha wyróżniająca – kruczoczarna maść podstawowa z brązowo-czerwonym podpalaniem nad oczami, na policzkach, łapach i klatce piersiowej oraz białym znaczeniem na głowie i kufie, podgardlu i klatce piersiowej. Na pyszczku to białe znaczenie przyjmuje na ogół kształt litery Y – obejmując czoło, nos i policzki.
Pielęgnacja sierści berneńczyka
Fakt, że berneński pies pasterski posiada tak długą i gęstą sierść sprawia, że należy go regularnie wyczesywać. Zaniedbanie systematycznej pielęgnacji włosia doprowadzi do splątania sierści oraz jej zmatowienia. Wystarczy jednak poświęcić dosłownie chwilę przynajmniej kilka razy w tygodniu, by sierść berneńczyka była lśniąca, miękka i zdrowa. W okresie wymiany okrywy włosowej – średnio dwa razy w roku – należy bardziej przyłożyć się do wyczesywania, gdyż długa i wypadająca wówczas sierść berneńczyka jest dosłownie wszędzie.
Berneński pies pasterski – charakter i usposobienie
Psy tej rasy uchodzą za bardzo oddane swojej rodzinie i wierne. Mają pogodne i łagodne usposobienie, określane są również jako oazy spokoju, bowiem bardzo trudno wyprowadzić je z równowagi. Berneńczyki cechuje duża doza cierpliwości, stąd też mogą z powodzeniem odnaleźć się w domu z małymi dziećmi. Pod warunkiem oczywiście, że pies od początku pobytu w domu będzie odpowiednio wychowywany i uczony zasad życia z człowiekiem. Berneński pies pasterski jest bardzo towarzyski i uwielbia spędzać czas ze swoimi opiekunami.
Rasę tę wyróżnia również wysoka inteligencja i łatwość w nauce komend. Berneńczyki szybko i chętnie uczą się wykonywania poleceń i przeróżnych sztuczek. To też świetny sposób, by spożytkować energię psa i ukierunkować ją w pozytywną stronę. Znudzony i zaniedbany berneńczyk bowiem może sam znaleźć sobie zajęcie, które niekoniecznie spodoba się właścicielowi.
Jak przystało na psa pasterskiego berneńczyki są wyjątkowo czujne i spostrzegawcze. Mimo że ogólnie berneński pies pasterski lubi ludzi, to jednak wobec obcych jest początkowo nieufny i ostrożny. Sprawdzi się z pewnością jako pies stróżujący, który nie wpuści na swój teren żadnego intruza. Jednocześnie rasa ta nie ma większych problemów w kontaktach z innymi psami i zazwyczaj świetnie radzi sobie żyjąc w większym psim stadzie.
Dla kogo berneński pies pasterski?
Berneńczykom przyklejono etykietę psów łagodnych, miłych i dla każdego, ale czy rzeczywiście tak jest? Na pewno zrównoważony i prawidłowo prowadzony od szczeniaka pies tej rasy będzie fantastycznym i niemal bezproblemowym kompanem. Jednak – jak każdy pies – potrzebuje odpowiedniego wychowania, poszanowania potrzeb gatunkowych i respektowania granic. Berneńczyki zazwyczaj dobrze sprawdzają się w domach z dziećmi, są bowiem bardzo cierpliwe i opanowane. Pamiętajmy jednak, że są naprawdę duże i mogą zrobić krzywdę dziecku nieumyślnie – np. wpadając na nie podczas zabawy. Należy to mieć zatem na uwadze i uważnie nadzorować kontakty dziecka z psem.
Berneński pies pasterski wymaga również sporej dawki ruchu, długich spacerów, na których może w spokoju eksplorować teren oraz zbilansowanego wysiłku psychicznego. Przyszły opiekun berneńczyka musi więc zastanowić się, czy ma wystarczająco dużo czasu i ochoty, by spełnić potrzeby tej rasy. Warto również pamiętać, że berneńczyki były hodowane z myślą o pilnowaniu stada i stróżowaniu. Zatem jeśli mieszkamy w miejscu, obok którego co chwilę ktoś przechodzi, liczmy się z tym, że pies może często i głośno szczekać. Rasa ta ma natomiast całkowicie wygaszony łańcuch łowiecki, a więc nie w głowie jej pogoń za zwierzyną.
Berneńczyk odnajdzie się zarówno w bloku, jak i w dużym domku z ogrodem. Pod warunkiem tylko, że będzie miał zapewnioną odpowiednią aktywność fizyczną, a także czas na odpoczynek.
Urocze szczeniaki rasy berneński pies pasterski.
Zdrowie i długość życia
Niestety, przy wszystkich zaletach swojego charakteru, berneński pies pasterski nie należy do najzdrowszych ras. Długość życia psów tej rasy wynosi zaledwie 8-10 lat. Berneńczyki mają skłonność do chorób nowotworowych i to właśnie najczęstsza przyczyna zgonów u tych psów. Do innych chorób, które atakują berneńczyki, zalicza się także dysplazję stawów biodrowych bądź łokciowych. Na wspomniane dolegliwości układu ruchu cierpią zazwyczaj duże rasy psów.
Ponadto berneńczykom dość często przytrafia się śmiertelnie niebezpieczny skręt żołądka. Do tego dochodzą jeszcze różne alergie, choroby uszu oraz choroby oczu – zwłaszcza ektropium (wywinięcie powieki) i zanik siatkówki.
Berneński pies pasterski narażony jest również na nadwagę, która potem potęguje problemy z poruszaniem. Dlatego tak ważne jest prawidłowe żywienie, nieprzekarmianie psa i dbanie o odpowiednią wagę. Obowiązkowo także należy regularnie odwiedzać weterynarza i wykonywać badania kontrolne krwi i USG. Dzięki temu można szybko wykryć drobne zmiany nowotworowe i w porę zareagować.
Berneński pies pasterski szczeniak – cena i hodowla
Psa każdej rasy bezwzględnie należy kupować wyłącznie ze sprawdzonej hodowli. W przypadku chorowitych berneńczyków ma to jeszcze większe znaczenie. Kupno szczeniaka z dobrego źródła zapewni nam przynajmniej gwarancję braku chorób genetycznych. Zdarzają się bowiem kilkumiesięczne szczeniaki z zaawansowaną dysplazją i silnym bólem z tym związanym. U dobrego hodowcy takie sytuacje nie mają miejsca. Choć oczywiście nawet najlepsza hodowla niekoniecznie będzie w stanie uchronić berneńczyka przed nowotworem czy innymi chorobami, ale jednak szanse na długie lata w zdrowiu są znacznie większe.
Plusem zakupu berneńczyka z hodowli jest również odpowiednio przeprowadzona socjalizacja szczeniaka już od jego pierwszych chwil. Dzięki temu szczeniak nie ma na wstępie problemów behawioralnych, jest prawidłowo zsocjalizowany z człowiekiem i innymi psami. Nowy opiekun może się zatem skupić na rozwoju i dalszych postępach malucha, a nie na naprawianiu błędów braku socjalizacji i habituacji.
Berneński pies pasterski szczeniak kosztuje od 5000 do 7000 zł.